เปิดรับแล้ว ! ‘เรื่องสั้น-ราหูอมจันทร์’ Vol.24 ชิงรางวัล ‘กนกพงศ์ สงสมพันธุ์’ ปี 64
เปิดรับแล้ว “เรื่องสั้น-ราหูอมจันทร์” Vol.24 ชิงรางวัล “กนกพงศ์ สงสมพันธุ์” ปี 64 ส่งผลงานได้ตั...
พื้นที่วรรณกรรม
-
-
Bangkoklifenew.com เปิดพื้นที่สร้างสรรค์งานวรรณกรรม รับต้นฉบับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี” เพื่อเผยแพร่ในคอลัมน์ “วรรณกรรมออนไลน์” เชิญชวนนักเ...
-
-
บทกวี : เงาแห่งเสรี--กวีนิพนธ์ : สิริวตี ฉันพลาดพลั้งอย่างนี้มากี่หน ฉันหมองหม่นราวหัวใจร้างไร้ฝัน มองตรงที่ขอบฟ้าแสงตาวัน กลับไม่ชื่นแสงนั้นให้ท้าทาย ฉันเคยเห็นผีเสื้อกลั้วเกสร ...
-
เรื่องสั้น : แบบนี้แล้ว เขาจะตอบรับต้นฉบับของเรามั้ยวะ ? : ชนุธนา แสนเหม พอนึกได้ว่าตัวเองควรเขียนอะไรเพื่อสังคมบ้าง, จู่ ๆ มือของผมที่ขยันขันแข็งกดแป้นพิมพ์มากว่ายี่สิบนาทีพ...
-
เปิดรับแล้ว !‘เรื่องสั้น-ราหูอมจันทร์’ Vol.26 ชิงรางวัล‘กนกพงศ์ สงสมพันธุ์’ เปิดรับแล้ว“เรื่องสั้น-ราหูอมจันทร์” Vol.26 ชิงรางวัล“กนกพงศ์...
-
บทกวี : สร้างศิลป์ : รมยวีณ์ นิ้วน้อยน้อยกำแท่งไม้ในมือแน่น ลากโลดแล่นตามใจไล้ผนัง แม่เห็นเข้ากรีดร้องห้องแทบพัง เข้าหยุดยั้งกระชากสีแล้วตีมือ ปากน้อยน้อยห้อยเบะพลางเผละร้อง ตาจั...
-
เรื่องสั้น : สวะ : จิตประภัสสร เป็นบ่ายที่แลหม่นเศร้าเหงาหงอยเรือพายสักลำไม่มีปรากฏ เรือยนต์ที่ไม่ค่อยสัญจรมายิ่งไม่ต้องนึกถึง สองสามวันนี้ สายน้ำขุ่นจนชะโงกลงไปไม่เห็นแม้เงาต...
-
บทกวี : “กันและกัน” : สานิตย์ สีนาค ความรักของชีวิตแนบสนิท ณ ใจสองความรักคือคู่ครองคนคู่ควร ถนอมรัก สองคนหนึ่งหัวใจเกี่ยวกันไว้เหนียวแน่นหนักเกี่ยวใจด้วยใจภักดิ์สัมพัน...
-
เรื่องสั้น : ยามเย็นเป็นเวลาที่เรามองต่างกัน : ปิติศักดิ์ บุญใส่ เฮ้อ ทำไมวันนี้มันช่างเงียบแบบนี้นะ ดวงตะวันคล้อยลงหลบหลังแมกไม้ คล้ายสัญญาณเตือนสิ่งมีชีวิตให้ตระหนักว่าอีกวันก...
-
บทกวี : ความคิด : ชายเย็บรองเท้า ฟาดฟันนามธรรม เฉือนออกเป็นชิ้น ๆ เหวอะหวะด้วยอัตตา เป็นแผลที่ยังไม่ตกสะเก็ด ฟาดลึกลงไปเรื่อย ๆ ด้วยแรงสับที่ไม่ใช่แรงเหวี่ยง เมื่อสติสัมปชัญญะทำง...
-
เรื่องสั้น : “เราลงเรือลำเดียวกันแล้ว” : ศุภฤกษ์ รมยานนท์ “เฮ้ย สมบัติ ! ลองชิมกาแฟนี่หน่อยมั้ย รสเข้มดีว่ะ” ผมร้องชวนเชิญ ถือถ้วยกาแฟร้อน ๆ ชงเสร็จใหม่ ๆ ...
-
บทกวี : ง่าย - งาม : นรเศรษฐ์ ทับทิมทอง เฝ้านึกถึงโมงยามที่งามง่าย วันเวลาถูกใช้จ่ายละลายสูญ มีแต่สิ่งล้นพ้นจนพอกพูน ชั่วชีวิตอาดูร ความธรรมดา นิ่งพินิจพิเคราะห์สืบเสาะค้น ความเป...
-
เรื่องสั้น : แม่น้ำประจำตัว : ปรัชวิชญ์ บุญยะวันตัง 1 เธอจากคุณไปในฤดูร้อน วันนั้นมีฝนหลงฤดูตกลงมา สาดซัดและเทกระจาดไปทั่วทั้งเมือง ราวกับหยดฝนเล็ก ๆ เหล่านั้นคืออณูความเจ็บปวดของ...
-
บทกวี : หลังเปลวควันพวยพุ่งทาบคุ้งฟ้า : นิตา มาศิริ หลังเปลวควันพวยพุ่งในทุ่งฟ้า สัญญาณการจากลาก็เริ่มต้น เนื้อ หนัง เอ็น กระดูก ถูกไฟลน เผาร่างใครบางคนอยู่บนเมรุ พลุตะไลเบิกทางพ...
-
เรื่องสั้น : อย่าลืมฉัน : วุฒิเดช มนต์ชัยวิศาล ใช่สินะ ! ฉันคงเปลี่ยนไปมาก มากจนเธอลืมไปหมดแล้ว... แต่ฉันยังจำเธอได้ ยังจำได้ทั้งหมด วันเวลาเหล่านั้นยังแจ่มชัดเหมือนไม่นานมา...
-
บทกวี : ลบลืมทางกลับสู่วงกตความเกลียดชัง : ชบาแดง ฉันหลงเข้าไปในหุบเขาวงกต เช้า สาย บ่าย ค่ำ เดินย่ำอยู่ในนั้น ทิวากาล, ตะวันส่องแสงมาแผดร้อน ฉันไม่เคยเริงร่าเช่นกวางที่กระโดดโลดเ...
-
เรื่องสั้น : ความปรารถนาแห่งมรรตัยและสัมผัสสุดท้ายจากมนุษย์ : กฤษณรัตน์ รัตนพงศ์ภิญโญ เรามักจะทำร้ายคนที่เรารัก แม้จะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม... ครั้งหนึ่งใครบางคนเคยบอกผมแบบนั้น ผมไม่...
-
บทกวี : สิ่งบูชายัญ : โรสนี นูรฟารีดา ความรับผิดชอบค้ำคอ คุณจึงยังโงนเงนชูคออยู่ตรงนั้น เผาตัวเองลุกไหม้ในเปลวไฟ หวังว่าความสุข ความสงบ จะบังเกิด แต่จนแล้วจนรอด พบเพียงเถ้าถ่านของ...
-
บทกวี : “มรณานต์” : “กุดจี่” ดุ่มเดินโดยลำพัง ช่างโดดเดี่ยวเดียวดาย ดึกดื่นดวงเดือนฉาย เดียวดายใต้ดวงดาว ดื่มด่ำน้ำตาตน ดั้นด้นดวงใจหนาว ดุจเดิมแผ่นดินร้า...
