บทกวี : เงาแห่งเสรี--กวีนิพนธ์ : สิริวตี

บทกวี : เงาแห่งเสรี--กวีนิพนธ์ : สิริวตี

ฉันพลาดพลั้งอย่างนี้มากี่หน

ฉันหมองหม่นราวหัวใจร้างไร้ฝัน

มองตรงที่ขอบฟ้าแสงตาวัน

กลับไม่ชื่นแสงนั้นให้ท้าทาย

ฉันเคยเห็นผีเสื้อกลั้วเกสร

โบยบินว่อนเป็นทางสร้างความหมาย

ในดงดอกสีสันพรรณราย

มันคลับคล้ายมืดม้วยไม่สวยงาม

ฉันวางมือวางหัวใจไว้ตรงนี้

บทกวีเขียนเอาไว้ซุกในย่าม

ลืมรักเคยฟันฝ่าพยายาม

ลืมทุกทุกรสความร้างรสคำ

หลุมที่เคยตกหล่มเคยล้มลุก

เคยรู้สึกสนุกกลับกลืนกล้ำ

หากกวีบทนี้เป็นสีดำ

นั่นมาจากความเจ็บช้ำลึกข้างใน

แววประกายในตาจ้าจรัส

กลับมองมิแจ่มชัดทั้งอ่อนไหว

สิ่งที่เคยปรารถนาจะคว้าไว้

ดูเหมือนใกล้กลับไกลไปทุกครา

เหมือนล่องในทะเลเห่ความฝัน

แม้บากบั่นเพียงใดกลับไร้ค่า

แท้จริงอาจใจเจ็บเก็บอัตตา

ลึกจมมากไปกว่าถึงค่ากวี

จนมองเห็นทั้งภายในและภายนอก

ดังระลอกคลื่นซ้ำทำวิถี

พายุร้ายในทะเลเร่โจมตี

เรือสำเภาลำนี้ยังกางใบ

แม้แผ่นดินเบื้องหน้าอยู่ทางโน้น

ยังไกลโพ้นแม้เรือเคลื่อนก็เหมือนใกล้

คลื่นและลมกระทบกระทั่งบนฝั่งใด

ยังซัดให้เรือขยับมิอับปาง

เมื่อภาวะภายในใสสงบ

มืดก็หลบเพื่อตะวันอันกระจ่าง

มาแรฟ้าสีฟ้าอยู่เบาบาง

และทบทางอึมครึมที่ทึมเทา

เมื่อเรือจอดทอดเท้าก้าวขึ้นฝั่ง

เลือดในกายคืนพลังเหมือนครั้งเก่า

การเดินทางยาวไกลในใจเรา

กลับพบเงาแห่งเสรีกวีนิพนธ์.

........................................

สิริวตี

Link ที่เกี่ยวข้อง

                “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”

                วรรณกรรมออนไลน์