บทกวี : โควิดหนึ่งเก้า : อัคนี หฤทัย
ทั้งสิ้นคือสภาวะธรรมชาติ ซึ่งมนุษย์มิอาจรับมือไหว แม้เชื่อในภูมิปัญญาว่ากาจไกร โลกก็มีสิ่งใหม่อุบัติมา
มาเป็นภัยพิบัติหลายรูปแบบ อยู่ในแทบท...
poet
-
-
บทกวี : ลุกเถิดเจ้า : ชลธิชา หอมฟุ้ง “ล้มอีกแล้ว” หรือจ๊ะเจ้าเด็กน้อย น้ำตาย้อยหยดหยาดอาบแก้มสอง “ไม่เป็นไร” นะคนดีโอบตระกอง อย่าโศกหมองแม้ต้องล้มสักพันครั้ง “มาเถอะนะ”ลุกขึ้นยืน...
-
บทกวี : สักการะเทพบิดร : จิดานันท์ เหลืองเพียรสมุท นานมาแล้วมารดาแห่งกำเนิดและบิดาแห่งความตายสมรสกัน ให้กำเนิดบุตรหลานเป็นมนุษย์ทั่วพิภพ เหล่าชายและหญิงต่างได้รับของขวัญมาจากพ่อแล...
-
บทกวี : “กันและกัน” : สานิตย์ สีนาค ความรักของชีวิตแนบสนิท ณ ใจสองความรักคือคู่ครองคนคู่ควร ถนอมรัก สองคนหนึ่งหัวใจเกี่ยวกันไว้เหนียวแน่นหนักเกี่ยวใจด้วยใจภักดิ์สัมพัน...
-
บทกวี : ผู้ โ ด ย ส า ร กั บ ข บ ว น ร ถ ไ ฟ : ชิตะวา มุนินโท ใต้ขบวนรถไฟคือเงาที่ทอดตัวไปบนราง ซึ่งรางนั่นคือความว่างเปล่า ไม่มีแม้หมอนไม้หรือเหล็กกล้าของกฎระเบียบ ผู้โดยสารห้อย...
-
บทกวี : ทุกข์ และ ดอกบัว : พิชัย ตันศุภผล ...................................................................... ทุกข์คือความ หม่นหมอง ของดวงจิต ตอกย้ำคิด ติดตรึงใน ฤทัยผอง ไม่ปล่...
-
บทกวี : ...ดอกหญ้ากับพญาไม้... : ดินแดน ฤดูกาล ดำรงอยู่ใต้ตะวันผันผ่านรอบ ขอบคุณทุกเมฆาระบายฝัน อิงแอบแนบชิดอยู่ด้วยกัน ดำรงเผ่าพันธุ์ผ่านวันคืน ต่างก้าวผ่านวันเก่ามาหลายกาล ถิ่น...
-
บทกวี : ด้วยคีย์เสียงที่แตกต่าง : วัฒนพงษ์ แก้วนาพันธ์ ทั้งหกสายของกีตาร์ ต่างมีเสียงแท้ของตัวเอง ปรับจูนสายให้ตรงเสียง ไม่ตึงเกินไป ไม่หย่อนเกินไป ทั้งหกสายต่างบรรเลงเป็นคอร์ดเดี...
-
บทกวี :: บ้านที่ไม่มีรั้ว :: ครูอรัญ คลองหก พ่อไปทางแม่ไปทางเดินต่างทิศ แนวความคิดต่างขั้วสลัวสลาย เคยล้อมวงกินข้าวก็เปล่าดาย ซังกะตายไปวันวันฉันเฝ้ามอง พ่อจ๊ะแม่จ๋าหนูมาแล้ว มอง...
-
บทกวี : ตะวันลับฟ้าอย่าร้องไห้ : ภูมิช อิสร ๏ ชีวา ตะวันลับฟ้าอย่าร้องไห้ เดี๋ยวน้ำตาพร่าพรางดวงดาวไป สิ้นไร้ไฟหวังอันรังรอง จิ้งหรีดเรไรจะไร้เพลง บรรเลงโลมโลกด้วยโศกหมอง รมย์รื...
-
บทกวี : ปริศนาใบไม้ร่วง : อินทรี อักษร โลกไม่ใสหรืออย่างไรให้หดหู่ รู้ไม่รู้แจ้งไม่แจ้งแถลงไข ความมืดมนไยโหดร้ายทำลายใจ ใครหนอใครช่วยบรรเทาเงาแห่งมาร หนึ่งในร้อยน้อยในมากถูกหรือผ...
-
บทกวี : ความคิด : ชายเย็บรองเท้า ฟาดฟันนามธรรม เฉือนออกเป็นชิ้น ๆ เหวอะหวะด้วยอัตตา เป็นแผลที่ยังไม่ตกสะเก็ด ฟาดลึกลงไปเรื่อย ๆ ด้วยแรงสับที่ไม่ใช่แรงเหวี่ยง เมื่อสติสัมปชัญญะทำง...
-
บทกวี : ระหว่างภารกิจ : กังวาลไพร นามฯ เผยใบหน้าหวาดระแวงอันแล้งรัก มาทายทักยิ้มสดใสของใครบ้าง ลองปลดเปลื้องภาระ หนักบ่าวาง รับน้ำเย็นลูบหน้าพราง ทั้งดื่มกิน เล่นตลกให้เด็กน้อยได...
-
บทกวี : ถนน : ‘เวโรนีค’ รถบรรทุกขนเอาเสียงหยดน้ำในความนึกคิดจากไป ที่นี่และที่ไหน ยามค่ำลุกหูลุกตา มีเงาของด้วงกว่างยักษ์บดบังครึ่งท้องฟ้าและแผ่นดิน การหลงทางไม่มีอยู่...
-
บทกวี : ง่าย - งาม : นรเศรษฐ์ ทับทิมทอง เฝ้านึกถึงโมงยามที่งามง่าย วันเวลาถูกใช้จ่ายละลายสูญ มีแต่สิ่งล้นพ้นจนพอกพูน ชั่วชีวิตอาดูร ความธรรมดา นิ่งพินิจพิเคราะห์สืบเสาะค้น ความเป...
-
บทกวี : ลบลืมทางกลับสู่วงกตความเกลียดชัง : ชบาแดง ฉันหลงเข้าไปในหุบเขาวงกต เช้า สาย บ่าย ค่ำ เดินย่ำอยู่ในนั้น ทิวากาล, ตะวันส่องแสงมาแผดร้อน ฉันไม่เคยเริงร่าเช่นกวางที่กระโดดโลดเ...
-
บทกวี : ด้วยซี่ฟันที่เริ่มโยกคลอนและร่อยหรอ : สายฝน ตรีณาวงษ์ เล็กลงเท่าผลมะนาวด่านเกวียนจากต้นหลังบ้านฉัน สีเหลืองน้ำตาลอมโรค หาใช่ดวงดาวสีฟ้าครามลอยคว้างอยู่ในอวกาศ ในนั้นชุ่มด้...
-
บทกวี : สิ่งบูชายัญ : โรสนี นูรฟารีดา ความรับผิดชอบค้ำคอ คุณจึงยังโงนเงนชูคออยู่ตรงนั้น เผาตัวเองลุกไหม้ในเปลวไฟ หวังว่าความสุข ความสงบ จะบังเกิด แต่จนแล้วจนรอด พบเพียงเถ้าถ่านของ...
-
บทกวี : “มรณานต์” : “กุดจี่” ดุ่มเดินโดยลำพัง ช่างโดดเดี่ยวเดียวดาย ดึกดื่นดวงเดือนฉาย เดียวดายใต้ดวงดาว ดื่มด่ำน้ำตาตน ดั้นด้นดวงใจหนาว ดุจเดิมแผ่นดินร้า...
-
บทกวี : “ผลิเพื่อผ่านการเริ่ม...ต้น” : “มีนา ฟ้าศุกร์” เมล็ดพืช เมล็ดพันธุ์ อันน้อยนิด ในเปลือกซ่อน ผลผลิต ชีวิตหนึ่ง ถ้าหว่านดล แผ่นดินใด ให้คำนึง ย่อมฝัง...
