บทกวี : ...ดอกหญ้ากับพญาไม้... : ดินแดน ฤดูกาล
บทกวี : ...ดอกหญ้ากับพญาไม้... : ดินแดน ฤดูกาล
ดำรงอยู่ใต้ตะวันผันผ่านรอบ
ขอบคุณทุกเมฆาระบายฝัน
อิงแอบแนบชิดอยู่ด้วยกัน
ดำรงเผ่าพันธุ์ผ่านวันคืน
ต่างก้าวผ่านวันเก่ามาหลายกาล
ถิ่นฐานไม่เปลี่ยนเพี้ยนเป็นอื่น
อยู่ร่วมกันผลัดปันฝันกลมกลืน
รับยื่นประดับผืนแผ่นดิน
รับความเท่าเทียมแสงตะวัน
สูดอายพระจันทร์ทุกอณูกลิ่น
ซึมซาบทุกหยาดหยดฝนรดริน
ทุกได้กินอินทรีย์รสอิ่มเพียงพอ
ตอบแทนผืนแผ่นดินทุกอุษา
ส่งมอบอีกกายาได้ไปต่อ
แม้การดื่มกินจากต่างกอ
ต่างไม่ร้องขอค่าตอบแทน
ดำรงอยู่ร่วมกันอีกกี่กาล
จับมือผ่านขวบปีไปกี่แสน
ขณะพฤกษ์วิวัฒน์กัดดินแดน
แทะกินรุกแคว้นอยู่ทุกยาม
ดอกหญ้าพญาไม้ใดเหลืออยู่
ตะวันจันทร์อุ้มชูก้าวฝ่าข้าม ?
เพื่อไปส่งอีกรุ่นข้ามเขตคาม
ไปงดงามแบ่งเงากันอีกครั้ง.
..........................................
ดินแดน ฤดูกาล
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
