บทกวี : “ผลิเพื่อผ่านการเริ่ม...ต้น” : “มีนา ฟ้าศุกร์”

บทกวี : “ผลิเพื่อผ่านการเริ่ม...ต้น” : “มีนา ฟ้าศุกร์”

เมล็ดพืช เมล็ดพันธุ์ อันน้อยนิด

ในเปลือกซ่อน ผลผลิต ชีวิตหนึ่ง

ถ้าหว่านดล แผ่นดินใด ให้คำนึง

ย่อมฝังราก หยั่งถึง จึงเติบตน

เมื่อรากแรก แตกเมล็ด จึงริเริ่ม

ผลิใบอ่อน แต่งเติม เพื่อเริ่ม...ต้น

เปลือกห่อหุ้ม คลุมไว้ ได้หลุดพ้น

เพื่อยืนหยัด อยู่จน ผ่านฝนฟ้า

พอแตกกิ่ง ต่อก้าน ผ่านการเกิด

จึงบรรเจิด ยืนต้น จนแกร่งกล้า

เผยดอก ออกผล จนเต็มตา

เป็นภักษา หนอนนก เหล่ามนุษย์

เป็นเพียงไม้ หนึ่งต้น เรียกต้นไม้

หลายต้นเป็น ป่าได้ ไม่สิ้นสุด

จนห่มดิน อุดม ใช่สมมุติ

ผ่องผุด สงบงาม ท่ามดินแดน

แผ่กิ่ง แผ่ก้าน ต้านพายุ

ปะทะปะทุ ไฟโหม โถมผืนแผ่น

แนวป่ารับ ปรับลด มาทดแทน

ไฟคุแค้น มอดลง ด้วยพงไพร

ชุ่มชื่น ฟื้นชีวิต ผลิตผล

รากรับ ซับสายฝน ล้นหลากไหล

กั้นอุทก ท่วมทบ กลบด้าวใด

ผ่อนร้อนให้ ร่มเย็น เป็นนิรันดร์

ตั้งรกราก ในถิ่นฐาน ร่วมกันสร้าง

เสาที่วาง หลักปักฐาน บ้านในฝัน

ต้นไม้ก่อ ประโยชน์นับ อเนกอนันต์

เป็นบ้านเมือง เขตขัณฑ์ จนวันนี้

เมล็ดพืช เมล็ดพันธุ์ อันน้อยนิด

หนึ่งชีวิต เกิดได้ ในทุกที่

หยั่งราก...เพื่อผลิผ่าน อยู่นานปี

สร้างชีวี เริ่ม “ต้น” ใหม่ ให้แผ่นดิน

หากมนุษย์ ทุกผู้คน บนโลกล้วน

ชีวิตหนึ่ง คิดทบทวน หวนถวิล

เมล็ดพันธุ์ เริ่ม...ต้นได้ ให้ยลยิน

คนไม่สิ้น เริ่มต้นได้ ให้โลกงาม

เมล็ดพันธุ์ เริ่ม...ต้นได้ ให้ชีวิน

ทั่วทุกถิ่น คนกำหนด โลกงดงาม.

............................................

“มีนา ฟ้าศุกร์”

Link ที่เกี่ยวข้อง  

                “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”

                วรรณกรรมออนไลน์