บทกวี : เธอจำได้ไหมว่า... เรา หรือใคร ที่กลืนกลายตัวตนของเราเอง : สิริวตี

บทกวี : เธอจำได้ไหมว่า... เรา หรือใคร ที่กลืนกลายตัวตนของเราเอง : สิริวตี

เธอจำได้ไหมว่า

ในครั้งนั้น ครั้งที่โลกกลม ๆ ของเรา หลอมรวมให้เป็นหนึ่งเดียวกัน

ในบ้านของเธอและฉันเริ่มไม่มีอะไรเหมือนเดิม

ฟันเฟือง เครื่องจักรกล มอบทุกสรรพสิ่ง แปลกออกไป

ตั้งแต่อากาศ ดิน น้ำ ป่าไม้ เสื้อผ้า ภาษา การค้า เงินตรา รวมทั้งศาสนาที่พวกเรานับถือ

เธอจำได้ไหมว่า

เครือข่ายแผ่ขยายความสัมพันธ์ และทวีคูณความโยงใยใกล้ชิด

ถักทอท้องฟ้า ลามไปถึง อวกาศ

โลกกลมกว้างใหญ่ หดแคบลง

เธอจำได้ไหม

เธอจำได้ไหมว่า

การหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวแนบแน่น ทำให้เรากินอาหารจากร้านเดียวกัน

ผวยผ้า อาภรณ์ จากโรงงานโรงเดียวกัน

เราเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้า

แบรนด์สินค้าดังมากมาย ขายสินค้าเหมือนกันทั่วทุกมุมโลก

เพลงที่เราฟัง แต่งจากหุ่นยนต์ตัวเดียวกันหรือเปล่านะ 

ท่าเต้นวงเกิร์ลกรุ๊ป เพลงของวงบอยแบรนด์

แทบจะแยกไม่ออกว่าของชาติไหน

เหมือนกันไปหมด

เธอจำได้ไหมว่า

ร้านค้าออนไลน์ผุดขึ้นอย่างกับดอกเห็ด

คนต่างซื้อของถูกวันที่ 11 เดือน 11

ซื้อทุกอย่างที่เงินในบัญชีมีพอจ่าย

ง่าย จนลืมความจำเป็น และความคุ้มค่า

ขยะมือสองจากต่างประเทศก็ซื้อมา

เธอจำได้ไหม

เธอจำได้ไหมว่า

เราเที่ยวพิพิธภัณฑ์เสมือนจริงด้วยกัน ชื่นชมหลักฐานทางประวัติศาสตร์ทั่วทุกมุมโลก

เราเห็นสิ่งที่เราไม่เคยเห็น

โบราณวัตถุบางชิ้นในพิพิธภัณฑ์บางแห่ง น่าจะมาจากประเทศของเรา

สมบัติล้ำค่ายุคบรรพบุรุษ

เราเห็นโลกกว้าง จับต้องไม่ได้ ด้วยสายตาปลอม ๆ

เธอจำได้ไหมว่า

โลกของเราเปลี่ยนไปวันต่อวัน

ใบหน้าของเธอและฉัน เปลี่ยนไปตามกระแสนิยม

จากมือหมอมือเดียวกัน

เธอจำได้ไหมว่า

วันก่อนเราจะไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน

อยากเรียนรู้วัฒนธรรมเก่าแก่ของคนท้องถิ่น ชมป่าเขาแมกไม้ วิถีหมู่บ้าน ชิมอาหารการกิน

ไปใช้ชีวิตกับพวกเขาอย่างที่เราเคยไปสมัยเด็ก ๆ

แต่มันคงสายไปแล้ว

ที่พวกเราไปเห็น เหมือนกันไปหมด ไม่ต่างอะไรจากเมือง

ห้างสรรพสินค้า ถนน รีสอร์ท โรงแรม

อาหารพื้นบ้านให้เราลองชิม

ผืนป่า กวาง นก ที่เราเห็น เป็นเพียงมายาคติในอินเทอร์เน็ต

การแสดงพื้นบ้านมีแค่ในยูทูป

เสื้อผ้าที่พวกเขาใส่ มาจากโรงงานเดียวกันกับฉันและเธอ

ไม่มีอะไรแตกต่าง

ไม่มีอะไรแตกต่างเลยสักนิดเดียว

เธอจำได้ไหมว่า

เราแวะดูแปลงนาแปลงสุดท้าย อยู่ในพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติประจำจังหวัด

คราด ไถ และวัว ควายด้วย

เธอจำได้ไหมว่า

เพราะโลกาภิวัตน์ หรือ เรา หรือใคร

ที่กลืนกลายตัวตนของเราเอง.

....................................................

สิริวตี

Link ที่เกี่ยวข้อง      

           “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี” 

           วรรณกรรมออนไลน์