บทกวี : ภ า พ พ บ : สถาพร ศรีสัจจัง
๐ เป็นภาพสวยใสไร้ตำหนิเป็นปุยขาวผลิ-ดอกเมฆขาวทอกระทบลำแดดเป็นแสดวาวก่ำก่ำพราวพราวอยู่พริบพริบ
ก่อเลื่อมลายสลับระยับสีขณะแผ่นฟ้าคลี่สีฟ้าขลิบเ...
กวีออนไลน์
-
-
บทกวี : บนโต๊ะกินข้าว : สหรัฐ พัฒนกิจวรกุล อยากสอนลูกว่า ในบางดุลพินิจ อย่าตัดสินคนจากการกระทำ แต่มองจากความเป็นมนุษย์ ไม่มีใครไม่เคยทำผิด ไม่ว่าลูกจะเป็นคนดีหรือคนเลว ลูกก็มีโอกา...
-
บทกวี : ปีกนักเดินทาง : ภักดิ์ รตนผล ต้นฤดูหนาวห่มคลุมเดือนตุลาคม เรายืนอยู่บนชายฝั่งทะเลแคนาดาตะวันออก กลางสายลมเย็นกรรโชกมาทางเหนือ เห็นฝูงปลาทูน่าครีบสีน้ำเงินเรี่ยผิวน้ำ ในมห...
-
บทกวี : ต้อนฉันไป : สายฝน ตรีณาวงษ์ แดดต้อนวันไปตามแผ่นดิน ผ่านทุ่งนาหมู่บ้าน ต้นไม้ คูนา และบ่อน้ำ เหมือนเด็กต้อนฝูงวัวออกไป จากเช้า สาย บ่ายและค่ำ ส่งเสียงเอ็ดอึงขึ้นบางครั้ง เง...
-
บทกวี : ในนามปุถุชน : พุทธศักราช ชาติประพันธกร ๏ มิเป็นอื่นคืนวันมิผันผาย ยังเกิด แก่ เจ็บ ตาย มิผายผัน ลุวันคืนตื่นตามลุกลามทัน มากระชั้นกระชับกระหยับชิด ๏ มิเป็นอื่นตื่นรู้ ค่อ...
-
บทกวี : My messages : ชญรัตน์ ชญารัตน์ ฉันพิมพ์ข้อความถึงเธอ ยาวเหยียดก่อนจะกดส่งถึงเธอ เธออ่านข้อความนั้นแล้ว แต่เธอกลับเงียบเฉย ไม่ยอมตอบกลับข้อความที่ฉันส่งไป ฉันกระวนกระวายใจ ...
-
บทกวี : พรุ่งนี้ชีวิตจะดีขึ้น : วิศิษฐ์ ปรียานนท์ ดูดวงมาแล้วพรุ่งนี้ชีวิตจะดีขึ้น ผมเกิดราศีนั้นพอดี เคราะห์หนัก ปัญหารุมเร้าจะคลี่คลาย ไม่ต้องตื่นเช้าไปทำงานและกลับถึงบ้านค่ำ สว...
-
บทกวี : จักไม่เป็นเช่นนั้นในยุคสมัยของลูกหลานอีก : อติรุจ ดือเระ เมื่อพ่อห้ามพูดเรื่องการเมือง ฉันจึงนิ่งเงียบถึงเหตุที่ถนนในซอยผุพัง เมื่อเเม่ห้ามเขียนเรื่องการเมือง ฉันจึงนิ่งเง...
-
บทกวี : บางที : อัซมีย์ ๑ บางทีกวีอาจเป็นโรคชนิดหนึ่ง ที่บาดแผลของเขามีดอกไม้ผลิงอก บางครั้งน้ำตาและเลือด กลายเป็นผลึกคมแข็งบาดเฉือนตัวเอง น้ำตาบางหยดร่วงลงเป็นเม็ดมุกก่องค่า เลือด...
-
บทกวี : สร้างศิลป์ : รมยวีณ์ นิ้วน้อยน้อยกำแท่งไม้ในมือแน่น ลากโลดแล่นตามใจไล้ผนัง แม่เห็นเข้ากรีดร้องห้องแทบพัง เข้าหยุดยั้งกระชากสีแล้วตีมือ ปากน้อยน้อยห้อยเบะพลางเผละร้อง ตาจั...
-
บทกวี : ผู้ โ ด ย ส า ร กั บ ข บ ว น ร ถ ไ ฟ : ชิตะวา มุนินโท ใต้ขบวนรถไฟคือเงาที่ทอดตัวไปบนราง ซึ่งรางนั่นคือความว่างเปล่า ไม่มีแม้หมอนไม้หรือเหล็กกล้าของกฎระเบียบ ผู้โดยสารห้อย...
-
บทกวี : ทุกข์ และ ดอกบัว : พิชัย ตันศุภผล ...................................................................... ทุกข์คือความ หม่นหมอง ของดวงจิต ตอกย้ำคิด ติดตรึงใน ฤทัยผอง ไม่ปล่...
-
บทกวี : ...ดอกหญ้ากับพญาไม้... : ดินแดน ฤดูกาล ดำรงอยู่ใต้ตะวันผันผ่านรอบ ขอบคุณทุกเมฆาระบายฝัน อิงแอบแนบชิดอยู่ด้วยกัน ดำรงเผ่าพันธุ์ผ่านวันคืน ต่างก้าวผ่านวันเก่ามาหลายกาล ถิ่น...
-
บทกวี : ด้วยคีย์เสียงที่แตกต่าง : วัฒนพงษ์ แก้วนาพันธ์ ทั้งหกสายของกีตาร์ ต่างมีเสียงแท้ของตัวเอง ปรับจูนสายให้ตรงเสียง ไม่ตึงเกินไป ไม่หย่อนเกินไป ทั้งหกสายต่างบรรเลงเป็นคอร์ดเดี...
-
บทกวี :: บ้านที่ไม่มีรั้ว :: ครูอรัญ คลองหก พ่อไปทางแม่ไปทางเดินต่างทิศ แนวความคิดต่างขั้วสลัวสลาย เคยล้อมวงกินข้าวก็เปล่าดาย ซังกะตายไปวันวันฉันเฝ้ามอง พ่อจ๊ะแม่จ๋าหนูมาแล้ว มอง...
-
บทกวี : ตะวันลับฟ้าอย่าร้องไห้ : ภูมิช อิสร ๏ ชีวา ตะวันลับฟ้าอย่าร้องไห้ เดี๋ยวน้ำตาพร่าพรางดวงดาวไป สิ้นไร้ไฟหวังอันรังรอง จิ้งหรีดเรไรจะไร้เพลง บรรเลงโลมโลกด้วยโศกหมอง รมย์รื...
-
บทกวี : ปริศนาใบไม้ร่วง : อินทรี อักษร โลกไม่ใสหรืออย่างไรให้หดหู่ รู้ไม่รู้แจ้งไม่แจ้งแถลงไข ความมืดมนไยโหดร้ายทำลายใจ ใครหนอใครช่วยบรรเทาเงาแห่งมาร หนึ่งในร้อยน้อยในมากถูกหรือผ...
-
บทกวี : ความคิด : ชายเย็บรองเท้า ฟาดฟันนามธรรม เฉือนออกเป็นชิ้น ๆ เหวอะหวะด้วยอัตตา เป็นแผลที่ยังไม่ตกสะเก็ด ฟาดลึกลงไปเรื่อย ๆ ด้วยแรงสับที่ไม่ใช่แรงเหวี่ยง เมื่อสติสัมปชัญญะทำง...
-
บทกวี : ระหว่างภารกิจ : กังวาลไพร นามฯ เผยใบหน้าหวาดระแวงอันแล้งรัก มาทายทักยิ้มสดใสของใครบ้าง ลองปลดเปลื้องภาระ หนักบ่าวาง รับน้ำเย็นลูบหน้าพราง ทั้งดื่มกิน เล่นตลกให้เด็กน้อยได...
-
บทกวี : ถนน : ‘เวโรนีค’ รถบรรทุกขนเอาเสียงหยดน้ำในความนึกคิดจากไป ที่นี่และที่ไหน ยามค่ำลุกหูลุกตา มีเงาของด้วงกว่างยักษ์บดบังครึ่งท้องฟ้าและแผ่นดิน การหลงทางไม่มีอยู่...
