บทกวี : ค่าเพียงหนึ่งใดถึงร้อย : สถิตย์ภูมิ กาธิกาล

บทกวี : ค่าเพียงหนึ่งใดถึงร้อย : สถิตย์ภูมิ กาธิกาล

หนึ่งคนได้ร้อยคนตายแทบด่าวดิ้น

หนึ่งโบยบินร้อยเดียวดายในโลกกว้าง

หนึ่งคนสุขร้อยคนทุกข์ตกหลุมพราง

หนึ่งคนยกร้อยคนคว้างทางมืดมน

หนึ่งงามหงส์ร้อยกาดำค่าต่ำศักดิ์

หนึ่งงามลักษณ์ร้อยอับเฉาสีเทาหม่น

หนึ่งงามเลิศเชิดชูร้อยเปื้อนปน

หนึ่งงามล้นร้อยสำลักโชคชะตา

หนึ่งถูกรักร้อยถูกชังจนฝังแน่น

หนึ่งถูกแปลนร้อยถูกใจใดเห็นค่า

หนึ่งถูกสร้างร้อยถูกพังไปกับตา

หนึ่งถูกการ้อยถูกเทจนเซซวน

หนึ่งสูงค่าร้อยต่ำต้อยถอยขอบชิด

หนึ่งสูงสิทธิ์ร้อยสามัญโลกปั่นป่วน

หนึ่งสูงชาติร้อยทาสหญ้าค่าเรรวน

หนึ่งสูงล้วนร้อยสูญเสียเรี่ยกับดิน

หนึ่งชนะร้อยพ่ายแพ้เป็นแผลทุกข์

หนึ่งถูกปลุกร้อยถูกพรากเป็นซากบิ่น

หนึ่งโดดเด่นร้อยร่วงดับนับอาจิณ

หนึ่งเพลงพิณร้อยเพลงใจใครเล่าฟัง

หนึ่งคนโลภร้อยคนให้ใดมีค่า

หนึ่งคนกล้าร้อยคนกลัวมืดมัวหวัง

หนึ่งคนบุกร้อยคนถอยด้อยพลัง

หนึ่งถึงฝั่งร้อยจมหายในสายธาร

หนึ่งคนดีกี่ร้อยบ้าลงห่าเหว

หนึ่งเป็นเปลวร้อยเป็นเพลิงระเริงถ่าน

หนึ่งถูกปลอบร้อยถูกปราบหยาบประจาน

หนึ่งคนผ่านร้อยคนตกอกตรอมตรม

หนึ่งถูกดันร้อยถูกเทจนเซซัด

หนึ่งถูกเลือกร้อยถูกตัดพลัดขื่นขม

หนึ่งอยู่รอดร้อยด่าวดิ้นจนสิ้นลม

หนึ่งสังคมล่มสลายตายทั้งเป็น.

..............................................

สถิตย์ภูมิ กาธิกาล

Link ที่เกี่ยวข้อง 

          “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี” 

          วรรณกรรมออนไลน์