บทกวี : ย า ม ถ วิ ล : “นายโปรยใจ”

บทกวี : ย า ม ถ วิ ล : “นายโปรยใจ”

 

คืนข้างแรมไร้เดือนเหมือนมืดมิด

เหงาสนิทในใจใครจะเหมือน

เสียงฟ้าคร่ำครืนครามคำรามเตือน

คิดถึงเพื่อนเคยใกล้...ก็ไม่มี

 

หยาดอารมณ์ขมขื่นกลางคืนเศร้า

สิ่งที่เนาแนบถวิลชินเหลือที่

อยากเร่งกาลถึงรุ่งวันพรุ่งนี้

แต่ราตรีเหมือนยาว...ยิ่งยาวไกล

 

รอยแย้มสรวลนวลตาพาซาบซึ้ง

สุดคิดถึงตรึงทรวงยิ่งห่วงใหญ่

ถวิลหวานวานคืนยิ้มชื่นใจ

แล้วทำไมคืนนี้ไม่มีแล้ว

 

สุดสลัดภาพพิมพ์ที่ริมเนตร

นั่นคือเหตุทำให้หัวใจแป้ว

ยิ่งใกล้รุ่งยิ่งคิดสนิทแนว

ไร้วี่แววเคยกอดพลอดพธู

 

เผลอปิดเปลือกตาพับเกือบหลับลึก

เสียงสำนึกกลับเนาเข้าสองหู

ร.ป.ภ. ต้องเพียบพร้อมรับรู้

เจ้าอย่าหลับคาตู้ดูไม่งาม !

 

...............................................

“นายโปรยใจ”

 

 

 

Link ที่เกี่ยวข้อง 

 

          “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี” 

 

          วรรณกรรมออนไลน์