บทกวี : ย า ม ถ วิ ล : “นายโปรยใจ”
บทกวี : ย า ม ถ วิ ล : “นายโปรยใจ”
คืนข้างแรมไร้เดือนเหมือนมืดมิด
เหงาสนิทในใจใครจะเหมือน
เสียงฟ้าคร่ำครืนครามคำรามเตือน
คิดถึงเพื่อนเคยใกล้...ก็ไม่มี
หยาดอารมณ์ขมขื่นกลางคืนเศร้า
สิ่งที่เนาแนบถวิลชินเหลือที่
อยากเร่งกาลถึงรุ่งวันพรุ่งนี้
แต่ราตรีเหมือนยาว...ยิ่งยาวไกล
รอยแย้มสรวลนวลตาพาซาบซึ้ง
สุดคิดถึงตรึงทรวงยิ่งห่วงใหญ่
ถวิลหวานวานคืนยิ้มชื่นใจ
แล้วทำไมคืนนี้ไม่มีแล้ว
สุดสลัดภาพพิมพ์ที่ริมเนตร
นั่นคือเหตุทำให้หัวใจแป้ว
ยิ่งใกล้รุ่งยิ่งคิดสนิทแนว
ไร้วี่แววเคยกอดพลอดพธู
เผลอปิดเปลือกตาพับเกือบหลับลึก
เสียงสำนึกกลับเนาเข้าสองหู
ร.ป.ภ. ต้องเพียบพร้อมรับรู้
เจ้าอย่าหลับคาตู้ดูไม่งาม !
...............................................
“นายโปรยใจ”
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”