บทกวี : ภ า พ พ บ : สถาพร ศรีสัจจัง
บทกวี : ภ า พ พ บ : สถาพร ศรีสัจจัง
๐ เป็นภาพสวยใสไร้ตำหนิ
เป็นปุยขาวผลิ-ดอกเมฆขาว
ทอกระทบลำแดดเป็นแสดวาว
ก่ำก่ำพราวพราวอยู่พริบพริบ
ก่อเลื่อมลายสลับระยับสี
ขณะแผ่นฟ้าคลี่สีฟ้าขลิบ
เลื่อนไหลไหวขยับอยู่วับวิบ
เป็นย่านใยระยับยิบแต่งระยะ
แต้มสายตาเห็นอยู่เช่นนั้น
แต้มเป็นทุ่งฝันในขณะ
จวบกระทั่งลมบนก่อฝนชะ
เข้าปะทะจึงสลายละลายลับ
แล้วก่อเป็นเทาทาแผ่นฟ้าทั่ว
ฝนราดน้ำรั่วลงสลับ
ทุ่งฝันเคยพริบอยู่วิบวับ
ก็แหลกแตกยับในการยุทธ...ฯ
๐ แต่งภาพให้เห็นอยู่เช่นนั้น
ภาพอันเปลี่ยนไปไม่สิ้นสุด
ฉายภาพทั่วไปไม่'วิมุติ'
แต่เปิดทาง'พุทธ'แก่ผู้พบ !ฯ
พ น ม นั น ท พ ฤ ก ษ์
ภาพเห็นนอกหน้าต่างเครื่องบิน,เตหะราน-สุวรรณภูมิ .
บางเช้าของปลายฤดูใบไม้ร่วง ๒๕๕๕.
................................
สถาพร ศรีสัจจัง (พนม นันทพฤกษ์)
ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ ประจำปี 2548
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
บทกวี : นั่นแหละ : เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
เรื่องสั้น : เรื่องมันยาว เล่าให้สั้น : จำลอง ฝั่งชลจิตร
บทกวี : อ่านฟ้า : ชมัยภร แสงกระจ่าง
เรื่องสั้น : วันตะวันดับบนดาวมรสุม : วีรพร นิติประภา
บทกวี : โควิดหนึ่งเก้า : อัคนี หฤทัย
เรื่องสั้น : เม่นแคระน้ำจืด : กล้า สมุทวณิช
บทกวี : กลับตาลปัตร : ศุ บุญเลี้ยง
บทกวี : กางจอ กลางแจ้ง : โชคชัย บัณฑิต'
บทกวี : 1 + 1 = 1 : มนตรี ศรียงค์
บทกวี : ที่นี่เมืองไทย : นิภา บางยี่ขัน
//..........................