บทกวี : ภ า พ พ บ : สถาพร ศรีสัจจัง

 

 

บทกวี : ภ า พ พ บ : สถาพร ศรีสัจจัง

 

๐ เป็นภาพสวยใสไร้ตำหนิ
เป็นปุยขาวผลิ-ดอกเมฆขาว
ทอกระทบลำแดดเป็นแสดวาว
ก่ำก่ำพราวพราวอยู่พริบพริบ

ก่อเลื่อมลายสลับระยับสี
ขณะแผ่นฟ้าคลี่สีฟ้าขลิบ
เลื่อนไหลไหวขยับอยู่วับวิบ
เป็นย่านใยระยับยิบแต่งระยะ

แต้มสายตาเห็นอยู่เช่นนั้น
แต้มเป็นทุ่งฝันในขณะ
จวบกระทั่งลมบนก่อฝนชะ
เข้าปะทะจึงสลายละลายลับ

แล้วก่อเป็นเทาทาแผ่นฟ้าทั่ว
ฝนราดน้ำรั่วลงสลับ
ทุ่งฝันเคยพริบอยู่วิบวับ
ก็แหลกแตกยับในการยุทธ...ฯ

 

๐ แต่งภาพให้เห็นอยู่เช่นนั้น
ภาพอันเปลี่ยนไปไม่สิ้นสุด
ฉายภาพทั่วไปไม่'วิมุติ'
แต่เปิดทาง'พุทธ'แก่ผู้พบ !ฯ

 

พ น ม    นั น ท พ ฤ ก ษ์

ภาพเห็นนอกหน้าต่างเครื่องบิน,เตหะราน-สุวรรณภูมิ .
บางเช้าของปลายฤดูใบไม้ร่วง ๒๕๕๕.

 

................................

 

 สถาพร  ศรีสัจจัง (พนม นันทพฤกษ์)

ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ ประจำปี 2548

 

 

Link ที่เกี่ยวข้อง

 

                “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”

         

                บทกวี : นั่นแหละ : เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

 

                เรื่องสั้น : เรื่องมันยาว เล่าให้สั้น : จำลอง ฝั่งชลจิตร

     

                บทกวี : อ่านฟ้า : ชมัยภร แสงกระจ่าง

 

                เรื่องสั้น : วันตะวันดับบนดาวมรสุม : วีรพร นิติประภา

  

                บทกวี : โควิดหนึ่งเก้า : อัคนี หฤทัย

 

                เรื่องสั้น : เม่นแคระน้ำจืด : กล้า สมุทวณิช

 

                บทกวี : กลับตาลปัตร : ศุ บุญเลี้ยง 

 

                บทกวี : กางจอ กลางแจ้ง : โชคชัย บัณฑิต'

  

               บทกวี : 1 + 1 = 1 : มนตรี ศรียงค์

 

               บทกวี : ที่นี่เมืองไทย : นิภา บางยี่ขัน 

 

//..........................