บทกวี : ที่นี่เมืองไทย : นิภา บางยี่ขัน

บทกวี : ที่นี่เมืองไทย : นิภา  บางยี่ขัน

ฟ้าเมืองไทยไม่ใสสว่างอย่างเคยเป็น

บรรยากาศที่เห็นหม่นสลัว

ข่าวโควิดสายเดลตาช่างน่ากลัว

มันแตกตัวกระจัดกระจายหลายเท่านัก

ฉีดวัคซีนก็ต้องใช้กันหลายรอบ

กว่าจะตอบโจทย์เห็นให้เป็นหลัก

ชีวิตเอ๋ยยังก่อนไม่ผ่อนพัก

ต้องรู้จักคืนวันป้องกันตน

โน่นเพื่อนพี่นี่น้องครองทุกข์เข็ญ

หยดน้ำตาบ่ากระเซ็นเป็นหยาดฝน

ความป่วยไข้ลำบากในยากจน

ท่องอดทนอดทนจนวางวาย

โอ้นางฟ้าสีขาวพราวพิสุทธิ์

เทพก็ฉุดเธอไปน่าใจหาย

ทั้งเหนื่อยหนักอุทิศตัวไม่กลัวตาย

บอกลาครั้งสุดท้ายในทรงจำ

ฟ้าเมืองไทยไม่ใสสว่างอย่างที่ควร

แต่ไม่ด่วนมืดทะมึนในคืนค่ำ

ขาดเดือนเพ็ญเด่นพราวคราวแรมงำ

มีดาวฉ่ำวิบวับประดับนภา

โน่นเพื่อนพี่นี่น้องใช่ผองญาติ

แต่คือเพื่อนร่วมชาติใจปรารถนา

ต่างหยิบยื่นคืนขวัญวันทรมา

ทั้งข้าวปลาอาหารทั้งกำลังใจ

ใครมีมากช่วยมากอยากอุทิศ

ใครมีน้อยมีนิดก็แบ่งให้

ใครไม่มีก็ปลอบทุกข์ปลุกใจไป

คือที่นี่เมืองไทยหาไหนเทียม

นิภา  บางยี่ขัน
๓ สิงหาคม ๒๕๖๔

...............................................................

นิภา บางยี่ขัน (นิภา ทองถาวร)
ประธานสถาบันกวีนิพนธ์ไทย

Link ที่เกี่ยวข้อง

                “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี” 

                 บทกวี : นั่นแหละ : เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์  

                เรื่องสั้น : เรื่องมันยาว เล่าให้สั้น : จำลอง ฝั่งชลจิตร    

                บทกวี : อ่านฟ้า : ชมัยภร แสงกระจ่าง  

                เรื่องสั้น : วันตะวันดับบนดาวมรสุม : วีรพร นิติประภา  

                บทกวี : ภ า พ พ บ : สถาพร ศรีสัจจัง

                บทกวี : โควิดหนึ่งเก้า : อัคนี หฤทัย 

                เรื่องสั้น : เม่นแคระน้ำจืด : กล้า สมุทวณิช 

                บทกวี : กลับตาลปัตร : ศุ บุญเลี้ยง  

                บทกวี : กลางจอ กลางแจ้ง : โชคชัย บัณฑิต' 

                บทกวี : 1 + 1 = 1 : มนตรี ศรียงค์