เรื่องสั้น : ถนนสายนี้มีคำด่าของแม่ : จรูญพร ปรปักษ์ประลัย
พิมยังอ้อยสร้อยอยู่บนฟูกนอน ไม่มีอะไรต้องรีบ น้ำยังไม่อาบ ร่างเปลือยยังเปลือยอยู่อย่างนั้น เช่นเดียวกับคราบเหงื่อ ค...
shortstory
-
-
เรื่องสั้น : เหลืออีกกี่เรือ : จเด็จ กำจรเดช ผมจำไม่แม่น เลยไปหาเพื่อนอีกรอบ ถามเรื่องเดิมว่าในทะเลมีเรืออะไรบ้างนะ เพื่อนเป็นช่างแกะหนังตะลุง บ้านอยู่ใกล้ทะเล แต่ไม่เคยออกเร...
-
เรื่องสั้น : สวะ : จิตประภัสสร เป็นบ่ายที่แลหม่นเศร้าเหงาหงอยเรือพายสักลำไม่มีปรากฏ เรือยนต์ที่ไม่ค่อยสัญจรมายิ่งไม่ต้องนึกถึง สองสามวันนี้ สายน้ำขุ่นจนชะโงกลงไปไม่เห็นแม้เงาต...
-
เรื่องสั้น : แม่น้ำประจำตัว : ปรัชวิชญ์ บุญยะวันตัง 1 เธอจากคุณไปในฤดูร้อน วันนั้นมีฝนหลงฤดูตกลงมา สาดซัดและเทกระจาดไปทั่วทั้งเมือง ราวกับหยดฝนเล็ก ๆ เหล่านั้นคืออณูความเจ็บปวดของ...
-
เรื่องสั้น : อย่าลืมฉัน : วุฒิเดช มนต์ชัยวิศาล ใช่สินะ ! ฉันคงเปลี่ยนไปมาก มากจนเธอลืมไปหมดแล้ว... แต่ฉันยังจำเธอได้ ยังจำได้ทั้งหมด วันเวลาเหล่านั้นยังแจ่มชัดเหมือนไม่นานมา...
-
เรื่องสั้น : ความปรารถนาแห่งมรรตัยและสัมผัสสุดท้ายจากมนุษย์ : กฤษณรัตน์ รัตนพงศ์ภิญโญ เรามักจะทำร้ายคนที่เรารัก แม้จะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม... ครั้งหนึ่งใครบางคนเคยบอกผมแบบนั้น ผมไม่...
-
เรื่องสั้น : นักลอกเลียน : ภาณุพงศ์ เชยชื่น เคยมีนักวิชาการด้านวรรณกรรมซึ่งมีชื่อเสียงท่านหนึ่งได้กล่าวไว้ว่า หากชอบงานเขียนของใคร แล้วอยากเขียนให้ได้แบบเขา ก็จงนั่งคัดลอกประโย...
-
เรื่องสั้น : มนุษย์กินคน: กนกศักดิ์ เรือนทอง ดวงอาทิตย์เพิ่งจะลับขอบฟ้าไปเมื่อครู่ หิมะตกหนักและทำท่าจะหนักขึ้นเรื่อย ๆ ขาม้ากว่าครึ่งจมหายไปในหิมะ สถานการณ์ย่ำแย่เกินทน และในตอนนั...
-
เรื่องสั้น : เปรมิกาตายแล้ว : รมณ กมลนาวิน หัวใจผมเต้นแทบกระเด็นออกนอกอก กระโจนเข้าหลบหลังกำแพงรั้วสูงเทียมไหล่ เสียงรถมอเตอร์ไซค์เคลื่อนใกล้มาหยุดที่ด้านนอกประตูทางเข้า แสงจากดว...
-
เรื่องสั้น : ฝนดอกไม้ : ดอกชบา ................................................... 1 ฤดูฝนเคลื่อนเมฆคลุมฟ้าสีคราม โอบล้อมรุกไล่เปลวแดดร้อนแรงให้หลบเร้นในแสงเอียง ๆ อันอ่อนโรยที่...
-
เรื่องสั้น : “คนขับรถ ช่างตัดผม และเพื่อนของผม” : ฉลอง เจยาคม ชีวิตผมทำอาชีพมาแล้วอย่างหลากหลาย มากเสียจนจำนวนนิ้วมือสองข้าง รวมนิ้วเท้าอีกสองข้าง ยังไม่พอนับ แต่อาชีพ...
-
เรื่องสั้น : ศูนย์รวมจักรวาลคนโง่ : ปฏิพัทธิ์ อัคราพูนรัตน์ ณ ปี xxxx ได้เกิดสงครามครั้งใหญ่ จากเหล่าปัญญาชนและผู้นำทางทหารทั้งหลายรวมตัวกันก่อสงครามปฏิวัติรัฐบาลโลก แต่ว่า สงคราม...
-
เรื่องสั้น : นับได้สิบปี : นฤพนธ์ สุดสวาท หลังเก็บเมล็ดพันธุ์ตอนไปเยี่ยมญาติเมืองจีน จากวันนั้นนับได้สิบปี ด้านหลังทาวน์เฮาส์ไม่เล็กเกินไป อาม่าขุดหลุมแล้วหยอดเมล็ดพันธุ์ พอพ้นปี...
-
เรื่องสั้น : ซากนักสำรวจ : พงศภัค พวงจันทร์ เทือกเขาหิมาลัย เจ็ดกิโลเมตรเหนือระดับน้ำทะเล เราใกล้ถึงจุดหมาย ยอดเขาอยู่ห่างไปไม่มาก ทว่าภาพที่เห็นกลับเลือนรางท่ามกลางพายุหิมะเชี่...
-
เรื่องสั้น : โรคระบาด : วิชาญ อัยรักษ์ ยามนี้ที่กาลก่อน ท้าวอมรินทร์เทวาธิราช ไม่เคยเดือดร้อนหรือกลัดทรวงกลุ้มฤทัยเหมือนวันนี้ เพราะทิพยอาสน์ที่เคยอ่อนแต่ก่อนมา กลับกระด้างดัง...
-
เรื่องสั้น : จินตภาพ : อนุสรณ์ วิวัธนชัย วินเป็นชายกลางคน เขามาอยู่อเมริกาได้เกือบสามสิบปีแล้ว ตอนมาถึงครั้งแรกวินอาศัยอยู่กับเพื่อนที่ลอสแอนเจลิส ต่อมาหลังจากแต่งงาน วินจึงย้ายมา...
-
เรื่องสั้น : มหาสมุทรของแม่ : ปันนารีย์ เช้าที่มีแต่สายฝนโปรยปราย แม่ตื่นขึ้นมาถักไหมพรม แม่ว่าฤดูหนาวกำลังจะมาถึง ควันจากฟืนฟางที่ปลายกระท่อมจะโชยกรุ่น เราจะไปเผาข้าวหลามริมสระน...
-
เรื่องสั้น : ท่าน(ไอ้)เทพ : พ่อ ไข่นุ้ย ไอ้เทพกับผมเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่สมัยเรียนประถม สนิทกันมากเหมือนเป็นเงาตามตัวกันเลยทีเดียว มันเป็นคนเรียนหนังสืออ่อน แต่กะล่อน และเอาตัว...
-
เรื่องสั้น : ผู้ชนะหมายเลขสูญ : ลิขิต บุญปาน ๑. แสงแดดเวลาเจ็ดนาฬิกาสามสิบนาทีของเช้านี้ดูช่างอบอุ่นและอ่อนโยนเป็นพิเศษ เหลืองลออของรังสีที่พาดสัมผัสกิ่งไม้ใบหญ้ารอบบริเวณศาลา...
-
เรื่องสั้น : หลบ : วัฒนพงษ์ แก้วนาพันธ์ ผมอัศจรรย์ใจนักไล่จับภาษา สำนักงานของประเทศที่ก่อตั้งเพื่อคว้าเอาถ้อยคำมาบรรจุไว้ให้คนใช้ พวกเขาจะรู้สึกหรือเปล่า จะเข้าถึงอารมณ์ของภาษา...