บทกวี : นางพญาเสือโคร่ง : ธรรมรุจา ธรรมสโรช
บทกวี : นางพญาเสือโคร่ง : ธรรมรุจา ธรรมสโรช
บินเถิด... หญิงสาวจงโบยบิน
ไปสู่ถิ่นสู่แคว้นแดนกว้างใหญ่
ยามที่ปีกร่อนลงท่องพงไพร
เจ้าจะได้เห็นเดือนเยือนตะวัน
ผ่านพยับงามแดดแผดเผาผิว
ใบไม้ปลิวลุ่มราบราวภาพฝัน
เจ้าจะอาบทาบแสงแห่งพระจันทร์
จะเห็นอัญมณีรุจีวาว
ณ เกสรสถานลานดอกพุด
หรือสูงสุดสายรุ้งริมทุ่งข้าว
นางพญาเสือโคร่งชมพูพราว
นู่นก็ดาวเรืองทองของชุมชน
ทุกองคาพยพภพกำเนิด
จากบ่อเกิดสู่อังคารการร่วงหล่น
ทุกระยะลดหลั่นบันดาลดล
จะเห็นตนตื่นรับกับปัญญา
บินเถิด... หญิงสาวจงห้าวหาญ
กระแสกาลแกว่งไกวใจแกร่งกว่า
พายุหมุนหนุนปีกเปิดดวงตา
ชีพจรจะกล้าแม้โลกรวน ฯ
.......................................
ธรรมรุจา ธรรมสโรช
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”