บทกวี : บนโต๊ะกินข้าว : สหรัฐ พัฒนกิจวรกุล
อยากสอนลูกว่า
ในบางดุลพินิจ
อย่าตัดสินคนจากการกระทำ
แต่มองจากความเป็นมนุษย์
ไม่มีใครไม่เคยทำผิด
ไม่ว่าลูกจะเป็นคนดีหรือคนเลว
ลูกก็มีโอกา...
ร้อยกรองออนไลน์
-
-
บทกวี : My messages : ชญรัตน์ ชญารัตน์ ฉันพิมพ์ข้อความถึงเธอ ยาวเหยียดก่อนจะกดส่งถึงเธอ เธออ่านข้อความนั้นแล้ว แต่เธอกลับเงียบเฉย ไม่ยอมตอบกลับข้อความที่ฉันส่งไป ฉันกระวนกระวายใจ ...
-
บทกวี : เช้าชื่นมื่นเป็นเช่นนั้น : อภิชญา ไตรทิพยานนท์ เป็นไปเช่นนั้น... ฝนทะเลตกลงมาอย่างเงียบงัน ท่ามกลางผืนทราย สายลม และแดดจ้า จิตรกรอ้าปากหาวหวอด จับพู่กันละเลงลงบนผืนผ้าใบ ข...
-
บทกวี : เป็นกวี : ปณิธิ ภูศรีเทศ เป็นกวีเป็นได้... เพียงหวังตั้งใจใฝ่สร้างฝัน เป็นกวีเป็นได้ทุกคืนวัน หากขยันถักถ้อยร้อยความคิด อาจดูเหมือนกวีจะบ๊องบ้า ระบายฟ้าสีฟ้าเป็นดำสนิท ดั...
-
บทกวี : สงครามไม่เหลือเวลามากพอให้ทำพิธีศพ : มุสิก เสียงปืนดังสลับหยุด เจ้าหน้าที่อีกชุด รุดประจำที่ อีกฝั่งระวังท่าที ไม่รอรีเร่งหนีไป ตายอีกแล้ว ตายอีกแล้ว บนยอดเขามีคนตายอีกแล...
-
บทกวี : ต้นโพธิ์หาพระพุทธเจ้า : วันฟ้าใหม่ เทพจันทร์ คืนหนึ่งจันทร์เพ็ญเป็นสง่าฟ้า ส่องแสงแจ้งแจ่มหล้านวลผ่อง เมืองใหญ่คล้ายมีโคมสีทอง ลอยล่องประดับกับราตรี ที่ปูนแตกซอกตึกไม่ลึก...
-
บทกวี : ประณม : ธารา ศรีอนุรักษ์ หลบร้อนนอนใต้ไม้ร่ม ยกมือประณมไม้ใหญ่ อาศัยแผ่นดินถิ่นไทย หัวใจต้องรู้บุญคุณ กว่ามายืนเด่นเป็นชาติ ประวัติศาสตร์จากรุ่นสู่รุ่น ได้อยู่ร่มเย็นเป็น...
-
บทกวี : บินไปเถิดผีเสื้อ : รณชัย หวังกวดกลาง เจ้าจงบินอย่างเสรีเถิดผีเสื้อ บินไปเอื้อ กรวด ดิน กลิ่น ดอก สี ไปเเบ่งปันน้ำจิตมิตรไมตรี ในวันที่ยังอุดมลมหายใจ เจ้าจงบินท่องโลกกว้าง...
-
บทกวี : หมอกเช้าในเงาพิษ : มีนา ฟ้าศุกร์ ชื่นไม้ดอกหมอกเช้าเคล้ากลิ่นกรุ่น หอมละมุนตามลมผสมผสาน ธรรมชาติปรุงแต่งดอกไม้บาน โลกสราญสวยสดความงดงาม สูดหายใจเข้าออกให้เต็มอก หมอกยังคง...
-
บทกวี : ผู้ไม่ท้อ ย่อมไม่แพ้ : นฤทธิ์. หยาดฝนยังหล่นฟ้า ทุกต้นหญ้ายังระยับ หัวใจสิเกิดดับ ถูกถมทับไปกับฝัน หมอกเมฆยังมัวหม่น คน เดินทางเท่าไหร่กัน เหนื่อยล้ายังฝ่าฟัน กลางหมอกนั้...
-
บทกวี : มิตรภาพเธอกับฉัน : ฝุ่นฟ้า ธุลีดิน มิตรภาพระดับไหนเธอกับฉัน คืนวันผ่านไปคล้ายแปรเปลี่ยน เห็นพิรุธพิสูจน์ได้หลายบทเรียน เหมือนจริงใจแต่ไม่เนียน, ฉันรับรู้ มิตรภาพระดับไหนใ...
-
บทกวี : We are the same: พวกเราต่างเหมือนกัน : ปรัชญา พวงเพ็ชร เจ้าข้าเอ้ย...มาทางนี้มีของขาย เลือกซื้อตามสบายอย่าเคอะเขิน ร้านของเราสรรมาวางริมทางเดิน ไม่เล็ก ไม่ใหญ่เกิน, กำลังด...
-
บทกวี : ขอนไม้และสายน้ำ : ศิวกานท์ ปทุมสูติ เซาะกร่อนในรอนแรมแห่งวารี กลางสายนทีวนาเถื่อน นิ่งนอนขอนยักษ์มิพักสะเทือน ทั้งเกลื่อนรางธารลดหลั่นซุง หุบห้วยมหาธารยังถั่นถั่ง เกาะแก่...
-
บทกวี : กวีหาย : ชาคริต แก้วทันคำ ข้าเป็นกวี, ที่คงจะไม่หายง่าย ๆ สามวันดี สี่วันไข้ หมกมุ่นอยู่กับการก้าวข้ามความสิ้นหวัง ข้ามิได้ประชดประชันช่างคำ ที่วัน ๆ เอาแต่นวดส่วนผสมถ้อยค...
-
บทกวี : ไฟร้อนในทรวงลึก : สุพจน์ ชีรานนท์ มันร้อนเร่าเผารุมสุมในอก ยากจักหมกให้มิดพิษพลุ่งพล่าน มันค่อยค่อยกระเจิงแจ้งประจาน แล้วเริ่มรานรุกร้ายทางสายตา เป็นต้นเหตุแรกเริ่มเติมสั...
-
บทกวี : วิญญาณขบถ : วาริส วารินทร์กวี ฝากดวงใจไว้บนปีกนก ร่อนถลาลงในทุ่งข้าวใดสักแห่ง มองภูเขาจากม่านตาของสัตว์ อันฉายภาพสะท้อนผืนน้ำ ทบทวนถึงสิ่งที่ขาดวิ่น ซึ่งขณะนั้นฝูงปลาในบึง...
-
บทกวี : ความโง่งมและการตระหนักรู้ : เพียงบิน คุณรู้ไปเสียหมดว่าควรวางมือของคุณตรงไหน ควรมองตาฉันอย่างไร ยามไหนฉันต้องการให้จูบและให้ผละออก ตอนไหนควรดึงฉันให้ชิดใกล้ ตอนไหนควรยกฉัน...
