บทกวี : ตากฝน : วิศิษฐ์ ปรียานนท์

บทกวี : ตากฝน : วิศิษฐ์ ปรียานนท์

ดื่มน้ำผลไม้บ้างก็ดี

คิดถึงเรื่องอื่นบ้างก็ได้

วางแก้วเหล้าลงก่อน

ตื่นมานั่งมองแดดเช้ากระทบแม่น้ำ

ผู้คนบนสะพาน

ทดลองนับก้อนเมฆ

ฟ้ากำลังหมดฝน

ฤดูหนาวมาดักรอ

แต่ไม่ต้องรอถึงปีหน้า

ฝนตกได้ทุกวัน

อยู่ ๆ ก็เปียก

คนจากไปไม่เคยกลับมา

แต่รักยังอยู่

เหมือนฟ้าหมดฝน

เมฆก้อนใหม่เริ่มก่อตัว

ใช่แล้ว

บางวันเรายอมตากฝน.

…................................

วิศิษฐ์ ปรียานนท์

Link ที่เกี่ยวข้อง  

            “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”

             วรรณกรรมออนไลน์