บทกวี : เมืองโกลาหล : ฤทธิฤต อัคริยานนท์
บทกวี : เมืองโกลาหล : ฤทธิฤต อัคริยานนท์
1
ผมกำเนิดเป็นทารกในเมืองโกลาหล
เมืองที่ผู้คนอยู่อย่างหวาดระแวงในบ้านที่เปรียบกรงขังอิสรภาพ
ขณะที่นอกบ้าน รถถัง ปืนกล พ่นห่ากระสุนท่ามกลางสงครามกลางเมือง
สิทธิ เสรีภาพ โบยบินออกจากร่าง ถูกฝังไว้ในสุสานแห่งความตาย
ทุกหนแห่งเท้าสัมผัสอยู่บนแผ่นดินที่แล้งไร้ความเมตตาปรานีใด ๆ
ในอุ้งมือของผู้ยึดครองที่แฝงอำนาจของซาตาน
จุดไฟแห่งความเกลียดชัง ป้ายสีให้เห็นต่าง แบ่งฝักฝ่าย
เสียงเพลงชาติเงียบงันในทุกเช้าอันหนาวเหน็บ
เราร้องเพลงชาติ ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย ขณะที่น้ำตาตกอยู่ในอกซ้าย
คราบน้ำตามิอาจแห้งเหือดบนผืนแผ่นดินที่คนไทยเข่นฆ่ากันเอง
2
ผมเติบโตเป็นประชากรในเมืองโกลาหล
เมืองที่ทุกอย่างยังอยู่ในหลุมพรางของอำนาจ
สิทธิ เสรีภาพ ยังถูกฝังไว้ในสุสานแห่งความตายไม่จบสิ้น
การต่อสู้ช่วงชิงยังก่อให้เกิดสงครามกลางเมืองไปทุกหย่อมหญ้า
เผด็จการยังชักโยงใยอยู่เบื้องหลังความโฉดชั่วโหดร้าย
เมืองโกลาหล ที่ผู้คนยังโศกเศร้า ทุกข์ทน อยู่ชั่วกัลปาวสาน
3
ผมแก่เฒ่าในเมืองโกลาหล
จิตวิญญาณยังโหยหาความหอมหวานของอิสรภาพ เสรี
เสี้ยวเวลาแห่งการต่อสู้ยังผุดอยู่ในหัวใจที่ไม่ยอมพ่ายแพ้
ทุกวินาทีนับจากนี้ ผมจะไม่ยอมตายจากไปโดยปราศจากการขัดขืนใด ๆ
เพื่อทารกแรกเกิดได้หลุดพ้นจากเมืองโกลาหล
บนแผ่นดินงดงาม ที่ประชาธิปไตยผลิบานอยู่ในหัวใจของทุกคน.
.....................................................
ฤทธิฤต อัคริยานนท์
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
