บทกวี : สุขต้ม : สมภพ นิลกำแหง
บทกวี : สุขต้ม : สมภพ นิลกำแหง
ถึงแม้นใคร ๆ จะก่นด่าว่าโลกนี้คือดาวแห่งความขื่นขม
ใครอีกหลายคนบ่นว่าชีวิตคือความระบม
แต่ข้าก็ยังเห็นโลกนี้น่าชื่นชม
เป็นพิภพอันแสนภิรมย์
ชีวิตนี้ก็มีสุขทุกข์เคล้ากันเหมาะสม
รักและชัง ผสมผสานกันกล่อมกลม
แม้นหัวอกข้าจะเคยช้ำระทม
บางทีแววตาของข้าก็ยังแฝงความเศร้าตรม
หลายหนที่ข้าต้องป่วยเจ็บนอนซม
และมีบ่อย ๆ ที่ข้าพลาดท่าหกล้ม
หลายคราที่ข้าถูกดูแคลนถุยถ่ม
ถูกเมินเฉยเย็นชาจากหลาย ๆ ชมรม
คงเพราะข้าหน้าตาไม่ค่อยดี ไม่มีเสน่ห์ที่ทรงผม
ทว่า ข้าเป็นคนความคิดมีคม
ฉะนั้น ข้าจึงคิดว่า ต้องเก็บเล็กผสมน้อย ความสุข เอามาไว้บ่ม
แล้วทำสุข ให้สุกสกาวยาวใหญ่ขยายตัวในความคิดซึ่งเป็นดุจหม้อต้ม
ต้มสุขด้วยน้ำใสซึ่งคือความไม่ขุ่นมัวของห้วงแห่งอารมณ์
ตั้งบนเตาไฟที่มีเปลวเพลิงแห่งความรู้สึกสันติสุขนิยม
ข้าคอยคนสุขในหม้อไว้เรื่อย ๆ อย่าให้สุขของข้านอนก้นจม
จนได้สุขที่สุกขนาดใหญ่พอแล้วก็เทสุขใส่ลงในใจข้า ให้ใจอม
และแล้ว ข้าก็อิ่มเอมหฤทัยดั่งทารกน้อยนอนดูดนม
ด้วยฉะนี้ ชีวิตข้าก็ดำเนินพลิ้วพรายต่อไป เหมือนสายลม.
...............................................
สมภพ นิลกำแหง
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”