บทกวี : สุขต้ม : สมภพ นิลกำแหง

บทกวี : สุขต้ม : สมภพ นิลกำแหง

ถึงแม้นใคร ๆ จะก่นด่าว่าโลกนี้คือดาวแห่งความขื่นขม

ใครอีกหลายคนบ่นว่าชีวิตคือความระบม

แต่ข้าก็ยังเห็นโลกนี้น่าชื่นชม

เป็นพิภพอันแสนภิรมย์

ชีวิตนี้ก็มีสุขทุกข์เคล้ากันเหมาะสม

รักและชัง ผสมผสานกันกล่อมกลม

แม้นหัวอกข้าจะเคยช้ำระทม

บางทีแววตาของข้าก็ยังแฝงความเศร้าตรม

หลายหนที่ข้าต้องป่วยเจ็บนอนซม

และมีบ่อย ๆ ที่ข้าพลาดท่าหกล้ม

หลายคราที่ข้าถูกดูแคลนถุยถ่ม

ถูกเมินเฉยเย็นชาจากหลาย ๆ ชมรม

คงเพราะข้าหน้าตาไม่ค่อยดี ไม่มีเสน่ห์ที่ทรงผม

ทว่า ข้าเป็นคนความคิดมีคม

ฉะนั้น ข้าจึงคิดว่า ต้องเก็บเล็กผสมน้อย ความสุข เอามาไว้บ่ม

แล้วทำสุข ให้สุกสกาวยาวใหญ่ขยายตัวในความคิดซึ่งเป็นดุจหม้อต้ม

ต้มสุขด้วยน้ำใสซึ่งคือความไม่ขุ่นมัวของห้วงแห่งอารมณ์

ตั้งบนเตาไฟที่มีเปลวเพลิงแห่งความรู้สึกสันติสุขนิยม

ข้าคอยคนสุขในหม้อไว้เรื่อย ๆ อย่าให้สุขของข้านอนก้นจม

จนได้สุขที่สุกขนาดใหญ่พอแล้วก็เทสุขใส่ลงในใจข้า ให้ใจอม

และแล้ว ข้าก็อิ่มเอมหฤทัยดั่งทารกน้อยนอนดูดนม

ด้วยฉะนี้ ชีวิตข้าก็ดำเนินพลิ้วพรายต่อไป เหมือนสายลม.

...............................................

สมภพ นิลกำแหง

Link ที่เกี่ยวข้อง

                “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”  

                 วรรณกรรมออนไลน์