บทกวี : เชอร์รี่แห่งสีลม : วัชระ บุญทานัง
บทกวี : เชอร์รี่แห่งสีลม : วัชระ บุญทานัง
โคตรเหง้าเหล่าใครก็ไม่ทราบ
มาอวดผิวหวิววาบอาบแสงสี
เป็นโอท็อปชิ้นทองเป็นของดี
เป็นเธอ – ‘เชอร์รี่แห่งสีลม’
ยิ่งโยกร่างถ่างขายิ่งน่าทิ่ม !
คลี่ยิ้มแย้มเยาะดูเหมาะสม
นั่น ! นูนเหมือนยกเอาภูเขากลม
มาวางบนเนินนมนวลชมพู
ถ้อยโจษจัน ‘ขวัญใจแห่งร้านเหล้า’
กองเชียร์เร้าระริกระรี้ เชอร์รี่ สู้ ! สู้ !
ในสรวงซ่องนักท่องเที่ยวยังเกรียวกรู
เธอเหมือนอยู่เปล่าเปลี่ยวอย่างเดียวดาย...
สู้งานเสร็จรุ่งสางเอนร่างหลับ
ริงโทนเสียงโทรศัพท์ กดรับสาย
ต้นทางทอดคำรักมาทักทาย
“แม่ขายควาย, จำนองทุ่งท้องนา”
พลันความเงียบทำงานอยู่งันเงียบ
อกเย็นเยียบเยือกยิ่งดิ่งองศา
สั่นเครือเสียงลาสั่งแว่วดังมา
“รักษาพรหมจรรย์” เธอหวั่นใจ
หวนวันสูญแววใสแห่งวัยสาว
มิทันกล่าวถ้อยลา น้ำตาไหล
เอ๋ยสีลม...สายลมล้อ - คิวต่อไป !
เธอปลดเปลื้องชุดชั้นในเพื่อไถ่นา
...…………………………….....
หนึ่งเด็กน้อยในท้อง - ลูกของใคร !?
ทะลุถุงยางมาพร้อมภัย HIV...
...…………………………….....
วัชระ บุญทานัง
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”