บทกวี : เชอร์รี่แห่งสีลม : วัชระ บุญทานัง

บทกวี : เชอร์รี่แห่งสีลม : วัชระ บุญทานัง

 

โคตรเหง้าเหล่าใครก็ไม่ทราบ

มาอวดผิวหวิววาบอาบแสงสี

เป็นโอท็อปชิ้นทองเป็นของดี

เป็นเธอ – ‘เชอร์รี่แห่งสีลม’

 

ยิ่งโยกร่างถ่างขายิ่งน่าทิ่ม !

คลี่ยิ้มแย้มเยาะดูเหมาะสม

นั่น ! นูนเหมือนยกเอาภูเขากลม

มาวางบนเนินนมนวลชมพู

 

ถ้อยโจษจัน ‘ขวัญใจแห่งร้านเหล้า’

กองเชียร์เร้าระริกระรี้ เชอร์รี่ สู้ ! สู้ !

ในสรวงซ่องนักท่องเที่ยวยังเกรียวกรู

เธอเหมือนอยู่เปล่าเปลี่ยวอย่างเดียวดาย...

 

สู้งานเสร็จรุ่งสางเอนร่างหลับ

ริงโทนเสียงโทรศัพท์ กดรับสาย

ต้นทางทอดคำรักมาทักทาย

“แม่ขายควาย, จำนองทุ่งท้องนา”

 

พลันความเงียบทำงานอยู่งันเงียบ

อกเย็นเยียบเยือกยิ่งดิ่งองศา

สั่นเครือเสียงลาสั่งแว่วดังมา

“รักษาพรหมจรรย์” เธอหวั่นใจ

 

หวนวันสูญแววใสแห่งวัยสาว

มิทันกล่าวถ้อยลา น้ำตาไหล

เอ๋ยสีลม...สายลมล้อ - คิวต่อไป !

เธอปลดเปลื้องชุดชั้นในเพื่อไถ่นา

 

...…………………………….....

 

หนึ่งเด็กน้อยในท้อง - ลูกของใคร !?

ทะลุถุงยางมาพร้อมภัย HIV...

 

...…………………………….....

วัชระ บุญทานัง

 

Link ที่เกี่ยวข้อง

               “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”  

                วรรณกรรมออนไลน์