บทกวี : “พระนวกะกวีอุปทานกับบทกวีที่อุปทาน” : ชิตะวา มุนินโท
บทกวี : “พระนวกะกวีอุปทานกับบทกวีที่อุปทาน” : ชิตะวา มุนินโท
กว่าจะรู้สึกตัวว่าหัวใจ กำลังหลุดหล่นร่วงสลายนั้น
มิใช่ผู้ใดซึ่งสมัครรักมั่นผูกพัน มีอันตายพรากจากกัน
แต่เป็นบทกวีที่หมั่นเขียนเพียรสร้าง เกินกว่าจำนวนวันในหนึ่งพรรษา
มีการณ์ปลาสนาการ...อันตรธานสิ้น
คนใจจืดใจดำคงนึกขำและขัน ในสาระกลวงเปล่า
บทกวีนิพนธ์นี่คงสำคัญนักหรือ ถ้อยพยางค์ไม่กี่คำไยนำพาถึงเพียงนี้
กระนั้นพระผมก็ยังมิได้หลั่งน้ำตา หรือพยักยิ้มมุมปากเหยเบะ
เพื่อประโลมห้วงดวงใจ อย่างที่เคย ๆ ประพฤติคราวครองเพศฆราวาส
ควรจะต้องกล่าวอย่างไรล่ะ
ให้เห็นซึ่งความทุกขเวทนา
ในเมื่อบทกวีที่พระนวกะอุป...
...อุปทานขึ้นเป็นตัวแทนของการดำรงคงอยู่
ทดแทนวันเวลาที่เปล่าดายนั้น
โหยหอบหายใจด้วยใด ๆ ที่ได้หล่อเลี้ยงและชุบชูชีพชีวิตมา
พาพบพาน ณ ห้วงกาลครั้งหนึ่ง ซึ่งตนเองกอปรสร้างสิ่งไรไว้บ้าง
ทั้งที่นึกรู้อยู่แก่หัวอกว่า
“มิมีสิ่งใดมั่นยืน”
. . .
หากทว่าเราไม่จารึกกวีนิพนธ์ บนส้นเท้าแห่งชีพชนม์นี้ไว้
ศิลปินจินตกวีก็คงต้องตายเปล่า เพียงลำพังอย่างเปล่าดาย
ดั่งผู้สาบสูญหรือดั่งเสมือนว่า เป็นสัมภเวสีผู้มิเคยถือกำเนิด
ณ เมืองมนุษย์
ความเศร้าเซื่องเงื่องหงอย พลอยแปลกประหลาดวิปริต
สุดแสนเสียดายกวีนิพนธ์ ทั้งที่มิได้พลัดพราย หรือหนีหายไปสู่แห่งหนตำบลใด
เพียงแต่ซุกซ่อนร่างอยู่ ที่ที่ยังมิอาจแลเห็น...
ความวิปลาสนี้นำพาความหมาย ซึ่งปกปิดไว้อย่างลี้ลับ
เริ่มเลือนม่านหมอกลง
“นี่ไงล่ะ !” เจ้าตัวตนของอุปทาน อันเป็นเหตุแห่งความทุกข์ทน
พระผม...หาได้ดีใจหรือปลาบปลื้มใด ๆ เพียงแต่โล่งอกโล่งใจ
บทกวีนิพนธ์ของปุถุชนผู้มาเป็นสมมุติสงฆ์ มิได้สูญหายไป
อุปทานได้เกิดขึ้นทั้งที่บทกวียังดำรงตน
ทั้งอุปทานก็ได้พลันหายไป เพื่อเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขแห่งนวกะกวี
เมื่อพระผมค้นพบความจริง แห่งการยังมีอยู่ของบทกวี -
ในอัตตาตน
จะไม่มีใครเสียเวล่ำเวลาเปล่าเปลือง ที่จะอ่านบทกวีไร้คุณค่าศูนยาการเหล่านี้
ทั้ง ๆ ที่ถ้อยคำทั้งมวลทรหดแบกบรรทุก บรรจุทุกสิ่งทุกอย่างประดามี...
บทกวีที่ปรากฏแล้วนี้คือผลของกรรม
ซึ่งนำหน้าโดยอุปทานมั่นแล้ว
อยู่ที่นี่ที่ตรงนี้ - อุปทานธาตุ, อุปทานอากาศ, อุปทานศูนยากาศ
กระผมกับพระผมก็เช่นทาสอุปทาน
อุปทานครอบงำชีวาชีวิตมิดชิด - สนิทใจ...
สังขารและวิญญาณอ่อนล้าราโรย
ทว่าก็เบ่งบานโดยกวีนิพนธ์
ดังที่อุปทานบงการด้วยกาละฉะนี้.
.................................................
ชิตะวา มุนินโท
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”