บทกวี : “พระนวกะกวีอุปทานกับบทกวีที่อุปทาน” : ชิตะวา มุนินโท

บทกวี : “พระนวกะกวีอุปทานกับบทกวีที่อุปทาน” : ชิตะวา มุนินโท

 

กว่าจะรู้สึกตัวว่าหัวใจ กำลังหลุดหล่นร่วงสลายนั้น

มิใช่ผู้ใดซึ่งสมัครรักมั่นผูกพัน มีอันตายพรากจากกัน

แต่เป็นบทกวีที่หมั่นเขียนเพียรสร้าง เกินกว่าจำนวนวันในหนึ่งพรรษา

มีการณ์ปลาสนาการ...อันตรธานสิ้น

 

คนใจจืดใจดำคงนึกขำและขัน ในสาระกลวงเปล่า

บทกวีนิพนธ์นี่คงสำคัญนักหรือ ถ้อยพยางค์ไม่กี่คำไยนำพาถึงเพียงนี้

กระนั้นพระผมก็ยังมิได้หลั่งน้ำตา หรือพยักยิ้มมุมปากเหยเบะ

เพื่อประโลมห้วงดวงใจ อย่างที่เคย ๆ ประพฤติคราวครองเพศฆราวาส

 

ควรจะต้องกล่าวอย่างไรล่ะ

ให้เห็นซึ่งความทุกขเวทนา

ในเมื่อบทกวีที่พระนวกะอุป...

 

...อุปทานขึ้นเป็นตัวแทนของการดำรงคงอยู่

ทดแทนวันเวลาที่เปล่าดายนั้น

โหยหอบหายใจด้วยใด ๆ ที่ได้หล่อเลี้ยงและชุบชูชีพชีวิตมา

พาพบพาน ณ ห้วงกาลครั้งหนึ่ง ซึ่งตนเองกอปรสร้างสิ่งไรไว้บ้าง

ทั้งที่นึกรู้อยู่แก่หัวอกว่า

“มิมีสิ่งใดมั่นยืน”

 

.  .  .

 

หากทว่าเราไม่จารึกกวีนิพนธ์ บนส้นเท้าแห่งชีพชนม์นี้ไว้

ศิลปินจินตกวีก็คงต้องตายเปล่า เพียงลำพังอย่างเปล่าดาย

ดั่งผู้สาบสูญหรือดั่งเสมือนว่า เป็นสัมภเวสีผู้มิเคยถือกำเนิด

ณ เมืองมนุษย์

 

ความเศร้าเซื่องเงื่องหงอย พลอยแปลกประหลาดวิปริต

สุดแสนเสียดายกวีนิพนธ์ ทั้งที่มิได้พลัดพราย หรือหนีหายไปสู่แห่งหนตำบลใด

เพียงแต่ซุกซ่อนร่างอยู่ ที่ที่ยังมิอาจแลเห็น...

ความวิปลาสนี้นำพาความหมาย ซึ่งปกปิดไว้อย่างลี้ลับ

เริ่มเลือนม่านหมอกลง

 

“นี่ไงล่ะ !” เจ้าตัวตนของอุปทาน อันเป็นเหตุแห่งความทุกข์ทน

พระผม...หาได้ดีใจหรือปลาบปลื้มใด ๆ เพียงแต่โล่งอกโล่งใจ

บทกวีนิพนธ์ของปุถุชนผู้มาเป็นสมมุติสงฆ์ มิได้สูญหายไป

อุปทานได้เกิดขึ้นทั้งที่บทกวียังดำรงตน

ทั้งอุปทานก็ได้พลันหายไป เพื่อเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขแห่งนวกะกวี

เมื่อพระผมค้นพบความจริง แห่งการยังมีอยู่ของบทกวี -

ในอัตตาตน

 

จะไม่มีใครเสียเวล่ำเวลาเปล่าเปลือง ที่จะอ่านบทกวีไร้คุณค่าศูนยาการเหล่านี้

ทั้ง ๆ ที่ถ้อยคำทั้งมวลทรหดแบกบรรทุก บรรจุทุกสิ่งทุกอย่างประดามี...

 

บทกวีที่ปรากฏแล้วนี้คือผลของกรรม

ซึ่งนำหน้าโดยอุปทานมั่นแล้ว

อยู่ที่นี่ที่ตรงนี้ - อุปทานธาตุ, อุปทานอากาศ, อุปทานศูนยากาศ

กระผมกับพระผมก็เช่นทาสอุปทาน

อุปทานครอบงำชีวาชีวิตมิดชิด - สนิทใจ...

 

สังขารและวิญญาณอ่อนล้าราโรย

ทว่าก็เบ่งบานโดยกวีนิพนธ์

ดังที่อุปทานบงการด้วยกาละฉะนี้.

 

.................................................

ชิตะวา มุนินโท

 

 

Link ที่เกี่ยวข้อง

 

               “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”  

 

                วรรณกรรมออนไลน์