บทกวี : คนไกลบ้าน : มาร์โทน เควิน

บทกวี : คนไกลบ้าน : มาร์โทน เควิน

 

จันทร์เจ้าขา

ขอปลาร้าสักหนึ่งไห

เอาไว้ตำส้มตำให้หนำใจ

ให้แม่ได้จิ้มจกอุ่นอกกิน

 

ขอผ้าห่มผืนหนาสีฟ้าขาว

ฆ่าความหนาวพร้อมกองไฟพ้นภัยสิ้น

ให้น้องอุ่นนอนดูดาวจากบนดิน

หูได้ยินจินตนาการนิทานพ่อ

 

จันทร์เจ้าขาของานใกล้ ๆ บ้าน

เพื่อชีวิตเบิกบานจะสานก่อ

ให้พ่อแม่น้องพี่ที่เฝ้ารอ

ร่วมมื้อเย็นหยอกล้อและต่อความ

 

ไกลเหลือเกินจันทร์เจ้าขา

เส้นทางการศึกษาที่วาบหวาม

คล้ายจะผลักให้ฉันไปจากความงาม

เกิดคำถามต้องทิ้งบ้านเพื่อการใด

 

ฉันจะเป็นเจ้าคนนายคนหรือ

ต้องยึดถือสิ่งเหล่านี้ไปถึงไหน

ฉันอยากเป็นเพียงลูกแม่ตลอดไป

ไม่เคยคิดเป็นใหญ่กดใช้คน

 

จะเป็นเพียงเด็กน้อยคอยตามพ่อ

ช่วยงานสานต่อไม่ท้อบ่น

นาของเราพลิ้วไสวในกมล

ยืนมองฝนหล่นช่างงดงาม

 

ขออาหารแค่พอให้ท้องอิ่ม

พอได้ลิ้มทุกข์ท้าให้ฝ่าข้าม

ให้รู้จักทิวทองของฟ้าคราม

หลังพายุไล่ตามสงบลง

 

ขอเป็นแค่ลูกแม่ยามแก่เฒ่า

จะหันหลังสิ่งมอมเมาคอยสาปส่ง

ชีวิตหรือยืนยาวและยืนยง

เพียงชั่วเดียวก็ลับหลงคนละทาง

 

จันทร์เจ้าขาฉันไม่ขอคำสรรเสริญ

ขอทางเดินกลับบ้านเกิดกางเปิดกว้าง

ขอเวลาเร่งเร้าอันเบาบาง

อย่าเพิ่งร้างเราพรากจากครอบครัว.

 

...................................................

มาร์โทน เควิน

 

Link ที่เกี่ยวข้อง

 

               “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”  

 

                วรรณกรรมออนไลน์