บทกวี : คนไกลบ้าน : มาร์โทน เควิน
บทกวี : คนไกลบ้าน : มาร์โทน เควิน
จันทร์เจ้าขา
ขอปลาร้าสักหนึ่งไห
เอาไว้ตำส้มตำให้หนำใจ
ให้แม่ได้จิ้มจกอุ่นอกกิน
ขอผ้าห่มผืนหนาสีฟ้าขาว
ฆ่าความหนาวพร้อมกองไฟพ้นภัยสิ้น
ให้น้องอุ่นนอนดูดาวจากบนดิน
หูได้ยินจินตนาการนิทานพ่อ
จันทร์เจ้าขาของานใกล้ ๆ บ้าน
เพื่อชีวิตเบิกบานจะสานก่อ
ให้พ่อแม่น้องพี่ที่เฝ้ารอ
ร่วมมื้อเย็นหยอกล้อและต่อความ
ไกลเหลือเกินจันทร์เจ้าขา
เส้นทางการศึกษาที่วาบหวาม
คล้ายจะผลักให้ฉันไปจากความงาม
เกิดคำถามต้องทิ้งบ้านเพื่อการใด
ฉันจะเป็นเจ้าคนนายคนหรือ
ต้องยึดถือสิ่งเหล่านี้ไปถึงไหน
ฉันอยากเป็นเพียงลูกแม่ตลอดไป
ไม่เคยคิดเป็นใหญ่กดใช้คน
จะเป็นเพียงเด็กน้อยคอยตามพ่อ
ช่วยงานสานต่อไม่ท้อบ่น
นาของเราพลิ้วไสวในกมล
ยืนมองฝนหล่นช่างงดงาม
ขออาหารแค่พอให้ท้องอิ่ม
พอได้ลิ้มทุกข์ท้าให้ฝ่าข้าม
ให้รู้จักทิวทองของฟ้าคราม
หลังพายุไล่ตามสงบลง
ขอเป็นแค่ลูกแม่ยามแก่เฒ่า
จะหันหลังสิ่งมอมเมาคอยสาปส่ง
ชีวิตหรือยืนยาวและยืนยง
เพียงชั่วเดียวก็ลับหลงคนละทาง
จันทร์เจ้าขาฉันไม่ขอคำสรรเสริญ
ขอทางเดินกลับบ้านเกิดกางเปิดกว้าง
ขอเวลาเร่งเร้าอันเบาบาง
อย่าเพิ่งร้างเราพรากจากครอบครัว.
...................................................
มาร์โทน เควิน
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”