บทกวี : สิ่งต่าง ๆ ยังเป็นเหมือนเก่า : รวิวาร

บทกวี : สิ่งต่าง ๆ ยังเป็นเหมือนเก่า : รวิวาร

 

เธอก้มลงมาทำให้ทรวงอกฉันลุกไหม้

ฉันวางดวงตาเธอไว้ยังฝั่งท่า ไม่ได้หันกลับ

ฉันจากเธอแล้วและได้จากไปอีก

โดยที่เราสองมิได้หลั่งน้ำตา

 

พายุยังคงเกรี้ยวกราดเอากับพุ่มไม้

ในคืนเช่นนั้นที่ชนบทถ้วนทั่วถูกตัดกระแสไฟฟ้า

ร่างของเราบดเบียดเสียดสี

เร็วขึ้น แรงขึ้น

เหมือนดั่งพยายามจะลุกโชน

 

ในไร่ ยามเช้าแจ่มจรัสวาววาม

บนเปลือกฟักทอง

กลิ้งกลอกตามเถาผัก

พ่อกับแม่มองดู

อย่างไม่อาจล่วงรู้

กิ่งที่หล่นร่วง หรือพุ่มที่แตกใบ

 

แนวทิวเขาไม่ได้สะอาดอย่างดวงตาคิด

ปลายแม่น้ำขุ่นคลั่กและตื้นเขิน

ทุกคืน เธอหลับ

ครั้นตื่นขึ้น สิ่งต่าง ๆ ก็ยังเป็นเหมือนเก่า

 

ฝูงวัวชุลมุนอยู่ในอวลกระดึง

เปลวแดดคั่นที่ว่างในอากาศ

สุนัขผอมบางเตร็ดเตร่หิวเศร้า

เมฆจากภูเขาลอยผ่านไปทางทะเล.

 

...................................................

รวิวาร

 

Link ที่เกี่ยวข้อง

 

               “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”  

 

                วรรณกรรมออนไลน์