บทกวี : สิ่งต่าง ๆ ยังเป็นเหมือนเก่า : รวิวาร
บทกวี : สิ่งต่าง ๆ ยังเป็นเหมือนเก่า : รวิวาร
เธอก้มลงมาทำให้ทรวงอกฉันลุกไหม้
ฉันวางดวงตาเธอไว้ยังฝั่งท่า ไม่ได้หันกลับ
ฉันจากเธอแล้วและได้จากไปอีก
โดยที่เราสองมิได้หลั่งน้ำตา
พายุยังคงเกรี้ยวกราดเอากับพุ่มไม้
ในคืนเช่นนั้นที่ชนบทถ้วนทั่วถูกตัดกระแสไฟฟ้า
ร่างของเราบดเบียดเสียดสี
เร็วขึ้น แรงขึ้น
เหมือนดั่งพยายามจะลุกโชน
ในไร่ ยามเช้าแจ่มจรัสวาววาม
บนเปลือกฟักทอง
กลิ้งกลอกตามเถาผัก
พ่อกับแม่มองดู
อย่างไม่อาจล่วงรู้
กิ่งที่หล่นร่วง หรือพุ่มที่แตกใบ
แนวทิวเขาไม่ได้สะอาดอย่างดวงตาคิด
ปลายแม่น้ำขุ่นคลั่กและตื้นเขิน
ทุกคืน เธอหลับ
ครั้นตื่นขึ้น สิ่งต่าง ๆ ก็ยังเป็นเหมือนเก่า
ฝูงวัวชุลมุนอยู่ในอวลกระดึง
เปลวแดดคั่นที่ว่างในอากาศ
สุนัขผอมบางเตร็ดเตร่หิวเศร้า
เมฆจากภูเขาลอยผ่านไปทางทะเล.
...................................................
รวิวาร
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”