บทกวี : วิชาภูมิศาสตร์ : สิริวตี

บทกวี : วิชาภูมิศาสตร์ : สิริวตี

 

สององศาอีกแล้วที่โลกร้อนขึ้น

แผนที่ทางภูมิศาสตร์ที่ครูเคยบอกความสูงต่ำ ที่สูง ที่ราบลุ่ม เส้นแม่น้ำ

มีในตำราเรียน

ประเทศของเราเริ่มกลายเป็นทะเลทราย

 

ที่สูง เทือกเขา เขียวชอุ่มในภาพถ่ายของครู ผนวกภาพถ่ายดาวเทียม

พร่าเลือนการดำรงอยู่สมัยครูยังสาว

หลงเหลือเพียงสีน้ำตาลอ่อน ดินแห้ง และฝุ่นควันอันแจ่มชัด

ในภาพข่าวเมื่อวันก่อน

 

ถัดลงมาเป็นที่ราบลุ่ม

น้ำพัดพาดินตะกอนให้พื้นที่เหมาะแก่การเพาะปลูก มันเคยเขียวชอุ่ม

พืชสวนพืชไร่อุดมสมบูรณ์

บัดนี้พัดพากองขยะ ซาก โครงกระดูกสัตว์จากทิศเหนือลงมากองพูนพะเนิน

 

ทะเลทางทิศตะวันออก ทิศตะวันตกที่รัก

ไม่มีมีใครแก่งแย่งเป็นเจ้าของทรัพยากรในทะเลกรด

ใครบางคนยังโป้ปดว่าสัตว์ทะเลไม่มีสารพิษเจือปน

ทั้งที่พิสูจน์ความจริงจากสารเคมี และรังสีรูปแบบต่าง ๆ จากสายตา

 

ทิศใต้ในแผนที่ประเทศของเราเคยขนาบไปด้วยทะเลทั้งสองด้าน

ทะเลเก่านั้นถูกกั้นด้วยทะเลเทียม

เตรียมน้ำทะเลปลอดสารพิษให้นักท่องเที่ยวลงเล่น

และเรือประมงจับปลาสายพันธุ์ใหม่ที่ยังไม่กลายพันธุ์ 

 

นักท่องเที่ยวทั่วมุมโลกเดินทาง

เยี่ยมชมทะเลทรายแห่งใหม่

ภูหาดทรายสีแดง สีขาว สีเขียว

ตามแต่ละภูมิภาคทำปฏิกิริยาทางเคมีทรายแต่ละพื้นที่

 

ผู้คนสวมหน้ากากออกมาก่อกองทราย

ประติมากรรมทราย

ทดแทนสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์

ที่สูญหายไป

 

ในห้องเรียนห้องหนึ่ง

ครูเปิดกูเกิ้ลเอิร์ธ ศึกษาแหล่งทะเลทรายใหม่ทั่วทุกมุมโลก

กับภาพประวัติศาสตร์ของพื้นที่แขวนไว้เชื่อมโยง

เปรียบเทียบความเหมือนความแตกต่างเชิงพื้นที่

แหล่งอารยธรรมรุ่นเก่าที่ไม่ได้ถูกเก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์

 

สององศาอีกแล้วที่โลกร้อนขึ้น

เครื่องปรับอากาศมีอายุการใช้งานค่อนข้างสั้น

ผลิตความเย็นไม่ทันความต้องการของมนุษย์

แผนที่ประเทศ หดสั้น

ตำแหน่งทะเลทรายมากกว่าตำแหน่งแหล่งทำมาหากินตามลักษณะภูมิประเทศ

ในวิชาภูมิศาสตร์.

 

.............................................

สิริวตี

 

Link ที่เกี่ยวข้อง

 

               “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”  

 

                วรรณกรรมออนไลน์