บทกวี : วิชาภูมิศาสตร์ : สิริวตี
บทกวี : วิชาภูมิศาสตร์ : สิริวตี
สององศาอีกแล้วที่โลกร้อนขึ้น
แผนที่ทางภูมิศาสตร์ที่ครูเคยบอกความสูงต่ำ ที่สูง ที่ราบลุ่ม เส้นแม่น้ำ
มีในตำราเรียน
ประเทศของเราเริ่มกลายเป็นทะเลทราย
ที่สูง เทือกเขา เขียวชอุ่มในภาพถ่ายของครู ผนวกภาพถ่ายดาวเทียม
พร่าเลือนการดำรงอยู่สมัยครูยังสาว
หลงเหลือเพียงสีน้ำตาลอ่อน ดินแห้ง และฝุ่นควันอันแจ่มชัด
ในภาพข่าวเมื่อวันก่อน
ถัดลงมาเป็นที่ราบลุ่ม
น้ำพัดพาดินตะกอนให้พื้นที่เหมาะแก่การเพาะปลูก มันเคยเขียวชอุ่ม
พืชสวนพืชไร่อุดมสมบูรณ์
บัดนี้พัดพากองขยะ ซาก โครงกระดูกสัตว์จากทิศเหนือลงมากองพูนพะเนิน
ทะเลทางทิศตะวันออก ทิศตะวันตกที่รัก
ไม่มีมีใครแก่งแย่งเป็นเจ้าของทรัพยากรในทะเลกรด
ใครบางคนยังโป้ปดว่าสัตว์ทะเลไม่มีสารพิษเจือปน
ทั้งที่พิสูจน์ความจริงจากสารเคมี และรังสีรูปแบบต่าง ๆ จากสายตา
ทิศใต้ในแผนที่ประเทศของเราเคยขนาบไปด้วยทะเลทั้งสองด้าน
ทะเลเก่านั้นถูกกั้นด้วยทะเลเทียม
เตรียมน้ำทะเลปลอดสารพิษให้นักท่องเที่ยวลงเล่น
และเรือประมงจับปลาสายพันธุ์ใหม่ที่ยังไม่กลายพันธุ์
นักท่องเที่ยวทั่วมุมโลกเดินทาง
เยี่ยมชมทะเลทรายแห่งใหม่
ภูหาดทรายสีแดง สีขาว สีเขียว
ตามแต่ละภูมิภาคทำปฏิกิริยาทางเคมีทรายแต่ละพื้นที่
ผู้คนสวมหน้ากากออกมาก่อกองทราย
ประติมากรรมทราย
ทดแทนสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์
ที่สูญหายไป
ในห้องเรียนห้องหนึ่ง
ครูเปิดกูเกิ้ลเอิร์ธ ศึกษาแหล่งทะเลทรายใหม่ทั่วทุกมุมโลก
กับภาพประวัติศาสตร์ของพื้นที่แขวนไว้เชื่อมโยง
เปรียบเทียบความเหมือนความแตกต่างเชิงพื้นที่
แหล่งอารยธรรมรุ่นเก่าที่ไม่ได้ถูกเก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์
สององศาอีกแล้วที่โลกร้อนขึ้น
เครื่องปรับอากาศมีอายุการใช้งานค่อนข้างสั้น
ผลิตความเย็นไม่ทันความต้องการของมนุษย์
แผนที่ประเทศ หดสั้น
ตำแหน่งทะเลทรายมากกว่าตำแหน่งแหล่งทำมาหากินตามลักษณะภูมิประเทศ
ในวิชาภูมิศาสตร์.
.............................................
สิริวตี
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”