บทกวี : คนขายดอกไม้ในตลาดใกล้พิพิธภัณฑ์ : ดินแดน ฤดูกาล

บทกวี : คนขายดอกไม้ในตลาดใกล้พิพิธภัณฑ์ : ดินแดน ฤดูกาล

(1)

มาจากโน่นมาจากนี่มาจากนั่น

มาจากวันจากคืนสลักผสาน

มาจากดาวดวงเดือนร่วมวันวาน

มาจากบ้านจากกาลผ่านหลายรอย

มาจากดิน จากน้ำ มาจากลม

มาจากฝนพรูพรมกอดเกี่ยวก้อย

มาจากพี่จากน้องร่วมเรียงร้อย

ยอมทิ้งร่างย่อยสลายกลายเป็นดิน

มาจากการดูแลเอาใจใส่

มาจากใจมอบใส่จนหมดสิ้น

มาจากเหงื่อเลือดเนื้อดวงชีวิน

ก่อนเดินทางสู่อีกถิ่นถักเรื่องราว

(2)

ที่ตลาดดอกไม้ใกล้พิพิธภัณฑ์

ความรักความฝันนัดพบก้าว

พบเจอพรากจากหลากดินดาว

ข่าวอีกข่าววันพรุ่งเป็นเช่นไร

เปลี่ยนมือเปลี่ยนเจ้าของออกเดินทาง

สู่คับแคบสู่โลกกว้างวางที่ใหม่

ที่ตรงนั้นที่ตรงนี้บ้างที่ไกล

มีบ้างไหมคืนกลับใกล้ที่มา

บางในมือดอกเล็กก็เพียงพอ

บางในมือหอบห่อต้องใหญ่กว่า

บางในมือดอกเดิมธรรมดา

บางในมือจัดเลอค่าเป็นช่อชั้น

เปลี่ยนมือเปลี่ยนเจ้าของออกเดินทาง

สู่ซอยกว้างสู่ทางแคบไปรังสรรค์

มอบคนรักไหว้พระบูชาสำคัญ

อารามนั้นวิหารนี้ที่ห้องน้อย

(3)

พิพิธภัณฑ์ทันไหมได้บันทึก

จดรำลึกไว้ไหมสักนิดหน่อย

ที่มาที่ไปที่เฝ้าคอย

หรือเรื่องเล็กเพียงจิ๊บจ้อยไม่อยากจำ.

.....................................................

ดินแดน ฤดูกาล

Link ที่เกี่ยวข้อง

             “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”  

              วรรณกรรมออนไลน์