บทกวี : แมลงเม่า : อุบล อินทีวร

บทกวี : แมลงเม่า : อุบล อินทีวร

 

๏ อันไฟใดที่เริงแสงในแหล่งหล้า

ร้อนไปกว่าดำฤษณาก็หาไม่

แมลงเม่าน้อยรื่นแรงกลางแสงไฟ

ต้องมอดม้วยสิ้นไปทุกคราวครั้ง

 

๏ ตัวอย่างมีให้เห็นยังเด่นอยู่

แมลงเม่าน้อยไม่รู้นึกหวามหวัง

กระโจนลงในเพลิงเริงประดัง

ไม่อินังต่อกามว่า “ความรัก”

 

๏ ถึงประสบเพลิงร้อนร้อนเท่าไร

ก็ยอมตนลงเล่นไฟแม้ร้อนหนัก

ใช้เอาค่าความดีมาชี้ชัก

นึกประจักษ์ว่าคือค่าของหัวใจ

 

๏ เหล่าแมลงเม่าเจ้าจึงตกตายตามกัน

ด้วยความฝันด้วยความคิดพิษหลงใหล

ด้วยบูชารักยิ่งกว่าสิ่งใด

เป็นบอดใบ้ก็นิยามว่า “ความรัก”

 

๏ ฉันก็เป็นเช่นแมลงเม่าเผาใจตน

ต้องร้อนรนรวดร้าวราวศรปัก

เสมือนมีกรรมมาแกล้งรุนแรงนัก

หัวอกหักเพราะเหลิงเล่นเย็นกองเพลิง.

 

.........................................................

อุบล อินทีวร

 

 

Link ที่เกี่ยวข้อง

 

            “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”  

 

             วรรณกรรมออนไลน์