บทกวี : แมลงเม่า : อุบล อินทีวร
บทกวี : แมลงเม่า : อุบล อินทีวร
๏ อันไฟใดที่เริงแสงในแหล่งหล้า
ร้อนไปกว่าดำฤษณาก็หาไม่
แมลงเม่าน้อยรื่นแรงกลางแสงไฟ
ต้องมอดม้วยสิ้นไปทุกคราวครั้ง
๏ ตัวอย่างมีให้เห็นยังเด่นอยู่
แมลงเม่าน้อยไม่รู้นึกหวามหวัง
กระโจนลงในเพลิงเริงประดัง
ไม่อินังต่อกามว่า “ความรัก”
๏ ถึงประสบเพลิงร้อนร้อนเท่าไร
ก็ยอมตนลงเล่นไฟแม้ร้อนหนัก
ใช้เอาค่าความดีมาชี้ชัก
นึกประจักษ์ว่าคือค่าของหัวใจ
๏ เหล่าแมลงเม่าเจ้าจึงตกตายตามกัน
ด้วยความฝันด้วยความคิดพิษหลงใหล
ด้วยบูชารักยิ่งกว่าสิ่งใด
เป็นบอดใบ้ก็นิยามว่า “ความรัก”
๏ ฉันก็เป็นเช่นแมลงเม่าเผาใจตน
ต้องร้อนรนรวดร้าวราวศรปัก
เสมือนมีกรรมมาแกล้งรุนแรงนัก
หัวอกหักเพราะเหลิงเล่นเย็นกองเพลิง.
.........................................................
อุบล อินทีวร
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”