บทกวี : วิญญาณขบถ : วาริส วารินทร์กวี

บทกวี : วิญญาณขบถ : วาริส วารินทร์กวี

 

ฝากดวงใจไว้บนปีกนก

ร่อนถลาลงในทุ่งข้าวใดสักแห่ง

มองภูเขาจากม่านตาของสัตว์

อันฉายภาพสะท้อนผืนน้ำ

ทบทวนถึงสิ่งที่ขาดวิ่น

ซึ่งขณะนั้นฝูงปลาในบึงกำลังว่ายวาดภาพนางโมนาลิซ่า

 

นักทอดแหผู้ช่ำชองกำลังจะทำลายรหัสนัยสำคัญ

สั่งการสมองของสัตว์อากาศซึ่งขนของมันมีสีขาวนวล

บินโฉบแย่งจิ๊กซอว์ชิ้นสุดท้ายที่หลงเหลือ

สายลมพัดหอบความทรงจำอันมักคุ้น

ใบบอนบึงขยับคล้ายผีเสื้อเตรียมออกบิน

 

ดวงตะวันกำลังลาลับขอบฟ้า

นักทอดแหชราเดินจากลาขอบบึง

วัวตัวสีแดงทั้งฝูงทยอยกลับออกจากขอบป่า

ฉันสลัดการควบคุมออกจากวิหคไพร

จิ้งหรีดกรีดเสียงอุปรากรขับไล่สิ่งเร้นลับ

 

ไม่มีสรรพสัตว์ใดอื่นให้สิงสถิต

ท้องฟ้าทางทิศตะวันตกด้านชาต่อฉัน

ดาวทุกดวงที่ปรากฏล้วนไกลเกินไขว่คว้า

สายหมอกหนาห่มคลุมผืนน้ำและตลิ่ง

แท้จริงฉัน คือ ความว่างเปล่าของจักรวาล.

 

............................................................

วาริส วารินทร์กวี

 

Link ที่เกี่ยวข้อง

 

           “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี” 

 

            วรรณกรรมออนไลน์