บทกวี : วิญญาณขบถ : วาริส วารินทร์กวี
บทกวี : วิญญาณขบถ : วาริส วารินทร์กวี
ฝากดวงใจไว้บนปีกนก
ร่อนถลาลงในทุ่งข้าวใดสักแห่ง
มองภูเขาจากม่านตาของสัตว์
อันฉายภาพสะท้อนผืนน้ำ
ทบทวนถึงสิ่งที่ขาดวิ่น
ซึ่งขณะนั้นฝูงปลาในบึงกำลังว่ายวาดภาพนางโมนาลิซ่า
นักทอดแหผู้ช่ำชองกำลังจะทำลายรหัสนัยสำคัญ
สั่งการสมองของสัตว์อากาศซึ่งขนของมันมีสีขาวนวล
บินโฉบแย่งจิ๊กซอว์ชิ้นสุดท้ายที่หลงเหลือ
สายลมพัดหอบความทรงจำอันมักคุ้น
ใบบอนบึงขยับคล้ายผีเสื้อเตรียมออกบิน
ดวงตะวันกำลังลาลับขอบฟ้า
นักทอดแหชราเดินจากลาขอบบึง
วัวตัวสีแดงทั้งฝูงทยอยกลับออกจากขอบป่า
ฉันสลัดการควบคุมออกจากวิหคไพร
จิ้งหรีดกรีดเสียงอุปรากรขับไล่สิ่งเร้นลับ
ไม่มีสรรพสัตว์ใดอื่นให้สิงสถิต
ท้องฟ้าทางทิศตะวันตกด้านชาต่อฉัน
ดาวทุกดวงที่ปรากฏล้วนไกลเกินไขว่คว้า
สายหมอกหนาห่มคลุมผืนน้ำและตลิ่ง
แท้จริงฉัน คือ ความว่างเปล่าของจักรวาล.
............................................................
วาริส วารินทร์กวี
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”