บทกวี : กวีหาย : ชาคริต แก้วทันคำ
บทกวี : กวีหาย : ชาคริต แก้วทันคำ
ข้าเป็นกวี, ที่คงจะไม่หายง่าย ๆ
สามวันดี สี่วันไข้
หมกมุ่นอยู่กับการก้าวข้ามความสิ้นหวัง
ข้ามิได้ประชดประชันช่างคำ
ที่วัน ๆ เอาแต่นวดส่วนผสมถ้อยคำสดใหม่
มันเป็นเพียงวัตถุดิบที่ยังมิได้ปรุงแต่ง
หากพิจารณาซึ่งความหมาย ซ่อนความหมาย ซ้อนความหมาย
ข้าว่าสักวันเศษคำ กลุ่มคำ ชุดคำของช่างคำ
คงกลมกลืนไปตามหนทางของมัน
ประหนึ่งจังหวะกระพือปีกของผีเสื้อและนกน้อย
ข้าขอโทษปากกาหมึกซึม
ที่มิได้หยิบออกมาทำความรู้จักกระดาษ
ข้าขอโทษกระดาษ
และฝากขอโทษไปยังต้นไม้ที่ถูกโค่น
ต้นแล้วต้นเล่า
เหลือแต่ตอโดดเดี่ยวไว้ประจานความงั่ง
คำบางคำจึงไม่ถูกบันทึกใด ๆ
อาการกวีของข้าไม่เคยหายขาด
สามวันดี สี่วันไข้
ขอโทษที่ไอค็อก ๆ แคก ๆ เป็นท่วงทำนอง
แต่โชคดีที่เสียงของข้ายังไม่ถูกทำให้สูญหาย
ท่ามกลางมนุษย์คนอื่น
ท่ามกลางกวีคนอื่น ๆ.
..........................................
ชาคริต แก้วทันคำ
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
