บทกวี : “ความดีงาม : มีแต่หยดไหลลงไปที่ต่ำ” : ถนอม ขุนเพ็ชร์
บทกวี : “ความดีงาม : มีแต่หยดไหลลงไปที่ต่ำ” : ถนอม ขุนเพ็ชร์
ห้วงยามขอบฟ้าใกล้ปิด
แผ่นดินผืนน้ำเปรอะความชอกช้ำหม่นหมอง
รอช่องแคบมืดมิดสู่รัตติกาล
ร่างเงาสีดำเร่งร่ายมนต์
สะกดชาวเมืองสู่ห้วงหลับใหล
ตื่นเช้าอีกวัน
แม้แต่นักสังเกตยังยากจะมองเห็นความผิดเพี้ยน
…
ผู้คนต่างรับรู้การท่องแดนฝันร้าย
เพียงกลัวภาพส่องกระจกสะทกสะท้าน
สะท้อนร่องรอยอัปลักษณ์
กลับปรากฏกลางหน้าผากตัวเอง
ด้วยในฝันอันยาวนาน
เขาเป็นหนึ่งในตัวละครบางฉากตอน
จึงได้แต่ยืนนิ่งเฉยเมย
บาดแผลเลือดหลั่งนองอาบลงสองแก้ม
ส่งกลิ่นเหม็นคาวคละคลุ้งคุ้งย่าน
ยังแสร้งโอดร่ำวิญญาณโหยหาความถูกผิด
ไม่มีใครยอมตื่นขึ้นแอ่นอกรับความจริง
…
แล้วเมื่อไรจะถึงวันฟ้าสีครามสดสว่างชัดถนัดตา
ฉีกหน้ากากคนปลอมแปลงชุดขาวเดินนำหน้าขบวนบุญ
ผู้แอบอ้างความดีงามทุกแห่งหน
แค่แสวงหาเปลือกความร่ำรวยอำนาจ
ฆาตรกรลอยนวลไม่เคยคิดละบาปตราบชีวิต
เดินลอยหน้าเหยียบย่ำสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใต้อุ้งเท้า
ตั้งตาขุดรื้อสุสานเศษกระดูก
หั่นแยกร่างจริยธรรมออกเร่ขาย
ล้วนแปรปรวนวิปริตอัปมงคล
...
ห้วงยามขอบฟ้าแดงก่ำแวะเวียนมา
แม้ยามลมนิ่งสงบราบเรียบ
พระเจ้าผู้สร้างโลกยอมเดินกลับบ้านมือเปล่า
ภารกิจตัดสินดี - ชั่ว ล้มเหลวอีกคราวครั้ง.
....................................................
ถนอม ขุนเพ็ชร์
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
