บทกวี : “ครั้งหนึ่งก่อนเปลวไฟไม่หวนคืน” : ตะวัน ผิวทองงาม
บทกวี : “ครั้งหนึ่งก่อนเปลวไฟไม่หวนคืน” : ตะวัน ผิวทองงาม
เทียนหนึ่งให้กำเนิดแสงเจิดจ้า
พลันดวงตามืดหมองก็มองเห็น
มอดแท่งเอื้ออุ่นไอไล่เยือกเย็น
หยัดยืนเป็นแสงพร่างสร้างงามเงา
ขณะน้ำตาเทียนเพียรกลั่นหยด
เกียรติยศยิ่งระยับอย่างทบเท่า
นับแต่เริ่มส่องแสงเทียนแหว่งเว้า
นับว่าเจ้ายิ่งใหญ่ในจุดยืน
เมื่อชนวนเทียนใจถูกไฟสะกิด
เทียนชีวิตจึงโชนเชื้อเมื่อตาตื่น
ครั้งหนึ่งก่อนเปลวไฟไม่หวนคืน
หวังเป็นเสี้ยวใจยื่นเผื่อผืนดิน
จะเป็นไฟส่องทางให้ย่างก้าว
ในคืนดาวหม่นแสงเดือนแหว่งวิ่น
น้ำตาเทียนทุกหยดที่รดริน
พร้อมพาลภินท์หย่อมหญ้าฝ่าทางทุกข์
จะเป็นมิตรโอบเอื้อซับเหงื่อโชก
วาดรอยยิ้มแต้มโศกให้โลกสุข
โปรยไมตรีงดงามให้ลามลุก
ปลอบปลุกหวังวามในน้ำตา
จะยอมเป็นฉากเริ่มต้นที่หม่นไหม้
เพื่อเปิดม่านฉากต่อไปได้หรรษา
ฉากอวสานแม้ความตายเข้าทายท้า
ก็สมค่าที่เกิดมีหนึ่งชีวิต
ตราบเปลวเทียนส่องไล้ไม่สิ้นแสง
ใจดวงแดงย่อมวาบไหวไม่สิ้นสิทธิ์
แม้ขื่นเข็ญล้อมรั้วทั่วทุกทิศ
จับมือมิตรล้อมรักเป็นหลักชัย
เทียนจะส่องภาพฝันอันซาบซึ้ง
“หนึ่งชีวิตคำนึงหนึ่งการให้”
เปล่งประกายแววหวังโลกทั้งใบ
อบอุ่นด้วยลมหายใจแห่งไฟเทียน.
..................................................
ตะวัน ผิวทองงาม
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
