บทกวี : มนุษย์สมัย : ขาล พฤษภ

บทกวี : มนุษย์สมัย : ขาล พฤษภ

 

ไม่ได้เขียนกวีเลยที่รัก

ทำงานหนักหากินสิ้นไฟฝัน

อยู่กับความเป็นจริงสิ่งยืนยัน

คำว่ากวีนั้นห่างชั้นไกล

 

ไม่มีเวลาไปทุ่งหญ้า

ร้องเพลงบ้ากล่อมเห่ทะเลไหว

ลาจากห้วยเขาลำเนาไพร

ตกเป็นทาสเบี้ยใบของเงินตรา

 

ไม่มีเวลามานั่งคิด

เพราะมัวทำชีวิตให้ดีกว่า

โลกกับความเป็นจริง สิ่ง - ราคา

ไม่มีเวลาแสวงหาด้านใน

 

รีบหลับนอนเพื่อเช้าตื่น

ต่อสู้ความขมขื่นแห่งยุคสมัย

ฝันวันพรุ่งนี้ยังอีกไกล

ยังไม่รู้ทางไป ไม่รู้ที.

 

................................

ขาล พฤษภ

 

 

 

Link ที่เกี่ยวข้อง     

 

                “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”

 

                วรรณกรรมออนไลน์