บทกวี : “ฤดูฝน กับผู้มาก่อนกาล” : บินหลาชัย

บทกวี : “ฤดูฝน กับผู้มาก่อนกาล” : บินหลาชัย

เสียงสายน้ำจากฝนแรกของฤดู ผ่านกอไผ่ที่เริ่มแตกหน่อ

นกน้อยมาเต้นระบำเล่นน้ำล้อสายรุ้งในยามเย็น

กุหลาบแย้มบานดั่งรอยยิ้มของหญิงสาว

ใครกันสร้างสรรค์เส้นทางเดินใหม่

ใครกันแต้มสีระบายฟ้าด้วยหัวใจ

ใครเล่าเอาใจใส่ทุกอณูของลมหายใจ

แห่งอาภรณ์ของธรรมชาติ

ไก่สาวกินข้าวแล้วออกไข่

แมวน้อย นอน ซน แล้วฝันถึงอ้อมอกที่อุ่น ๆ

ไส้เดือน หอยทาก แมลง กบ ต่างสร้างสีสัน ดั่งสวรรค์อันเรืองแสง

ดั่งมโหรีในการแสดงคอนเสิร์ตกลางแจ้ง

ฉันเห็นพระอาทิตย์เป็นกาย

เห็นพระจันทร์เป็นใจ

ล่องลอยไปบนเมฆา

ไปเยี่ยมนางฟ้า ที่ชักนำมาให้ตกตะกอนใจ

นกปีกเขียว บินมากระซิบ

ถึงฤดูฝนปีนี้

เตรียมเดินทางท่องโลก

มองเห็นความอุดมสมบูรณ์

คอยผู้มาก่อนกาล

ฉันเขียนบทกวี

ถึงคนบ้านนอกคอกนา

ถึงเหล้าในขวดน้อยสีขาว

รอผลผลิตจากต้นน้ำการเกษตร

ที่ไร้การตลาด แต่มีคนมาซื้อมากมาย

ฉันแต่งเพลง

วันนี้ฉันเดินทาง

แล้วร่ำร้อง

เพื่อสร้างสะพานสายรุ้ง

สู่ก้อนเมฆ ไปหานางฟ้า

ฝนตกแล้ว

นางฟ้ารับรู้แล้ว

นกมาอาบน้ำ

ใบไผ่แทงยอด

มะละกอออกดอก

กล้วยออกปลี

แมวร่าเริง

ไก่ออกมานอนอาบแดดอุ่น ๆ หลังฝนตก

ใครกันร้องเพลงใต้เงาจันทร์

ใครกัน เห็นอนาคตกาล

ใครกันจิตใจดีงาม

ใครกันเป็นผู้สำรวจธรรมชาติ

แล้วเปลี่ยนโลก ไร้กาลเวลา

นกอยู่บนยอดไผ่

ร้องเพลงแห่งฤดูฝน

หญิงสาวออกมาเก็บเกี่ยวพืชผล

ทั้งไก่ แมว และ ผู้คน

ต่างร้องเพลงแห่งความสุขสันต์

ในวันคืนของสายน้ำแห่งฤดูกาล

เสียงจากสายฝนยังคงได้ยินเหมือนเสียงกระซิบ

ผ่านกอไผ่ที่แทงยอดสู่ก้อนเมฆ

นกยังคงมาเล่นน้ำ

กุหลาบรอใครสักคนมาชื่นชม

ผู้มาก่อนกาล

ผู้มาก่อนกาล...

................................................

บินหลาชัย

Link ที่เกี่ยวข้อง    

                “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”

                วรรณกรรมออนไลน์