บทกวี : หมู่บ้านผีดิบ : วาริส วารินทร์กวี
บทกวี : หมู่บ้านผีดิบ : วาริส วารินทร์กวี
ก่อนหน้านี้เราต่างมีความสุขในหมู่บ้าน
เที่ยวท่องไปตามเรือนแต่ละหลังอย่างอุ่นใจ
บัดนี้ หมู่บ้านของฉันได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
มิตรไมตรีที่เคยได้ กลับกลายเป็นความหวาดกลัว
ฉันเรียก พวกเขาเหล่านั้นว่าเป็น ซอมบี้
มีลักษณะไม่ต่างอะไรจากซากมนุษย์เดินได้
แต่ทางเข้าหมู่บ้านของฉันก็มีป้ายใหญ่โต
หมู่บ้านนี้สีขาว ปลอดยาเสพติด
ญาติพี่น้อง ผองเพื่อน วัยเดียวกันค่อย ๆ กลายร่าง
ทีละคน สองคน โดยที่เม็ดยาไม่เคยลดจำนวน
จากที่เคยมีความสุขกับบ้านทุกหลัง
บัดนี้ ฉันต้องหวาดระแวงพวกเขา
ซอมบี้ชอบทำร้ายร่างกายคนใกล้ชิด
ซอมบี้ติดลักขโมยจนเป็นนิสัย
เด็กตัวเล็กตัวน้อยได้แต่ยืนมอง
ผู้เฒ่าผู้แก่ได้แต่สะอื้นร่ำไห้
ไม่สิ ไม่ใช่แค่ใครอื่นข้างนอกบ้านเท่านั้นหรอก
ฮีโร่ของฉันก็กลายร่างไปแล้วเหมือนกัน
แม่เคยบอกว่าพ่อเป็นผู้นำครอบครัวที่ดี
แต่ทำไมกันล่ะ ทำไมกัน ?
เชื้อร้ายกลับแพร่กระจายลามมาถึงครอบครัวของฉัน
หรืออีกไม่นานต่อจากนี้ฉันต้องกลายร่างไปอีกคน
สุดท้ายบ้านเกิดของฉันกลายเป็นสุสานผีดิบไปอีกหมู่บ้าน
ทั้ง ๆ ที่ป้ายหน้าหมู่บ้านก็ใหญ่โตขนาดนั้น
หมู่บ้านนี้สีขาว ปลอดยาเสพติด !
....................................................
วาริส วารินทร์กวี
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
