บทกวี : “มรณานต์” : “กุดจี่”

บทกวี : “มรณานต์” : “กุดจี่”

 

ดุ่มเดินโดยลำพัง

ช่างโดดเดี่ยวเดียวดาย

ดึกดื่นดวงเดือนฉาย

เดียวดายใต้ดวงดาว

 

ดื่มด่ำน้ำตาตน

ดั้นด้นดวงใจหนาว

ดุจเดิมแผ่นดินร้าว

ผ่านเช้าแดดเช้าโชย

 

ดูแดดช่างแผดเผา

ดูเราช่างร่วงโรย

ดิ้นรนทนโอดโอย

โดนโบยโดยเวลา

 

สูดดมลมหายใจ

อาลัยดวงชีวา

ดวงแดด ดาวเดือนฟ้า

ดับลงตรงพื้นดิน.

 

.................................

“กุดจี่”

 

 

Link ที่เกี่ยวข้อง  

 

                “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”

  

                วรรณกรรมออนไลน์