บทกวี : สิ่งบูชายัญ : โรสนี นูรฟารีดา

บทกวี : สิ่งบูชายัญ : โรสนี นูรฟารีดา

 

ความรับผิดชอบค้ำคอ

คุณจึงยังโงนเงนชูคออยู่ตรงนั้น

เผาตัวเองลุกไหม้ในเปลวไฟ

หวังว่าความสุข ความสงบ จะบังเกิด

แต่จนแล้วจนรอด

พบเพียงเถ้าถ่านของตัวเอง

กับวันเวลาที่ล่วงผ่านโดยไม่อาจแก้ไขอะไรใหม่

 

อนาคตสดใสที่วาดหวัง

พังครืนซ้ำ ๆ เป็นครั้งที่ล้าน

สละแขน สละขา พายเรือให้คนอื่นนั่ง

กว่าจะรู้ตัวว่าปลายทางไม่ได้รื่นรมย์อย่างที่ฝัน

ก็ไม่เหลือเรี่ยวแรงให้เปลี่ยนทิศ

มุ่งหน้าไปหาฝั่งของตัวเอง

 

ค้างเติ่ง

อยู่บนเส้นจำนวนติดลบ

วิ่งคว้าความสุขไปทุก ๆ ที่

กราฟชีวิตเป็นรูปพาราโบลาคว่ำ

จุดสูงสุดต่ำกว่าศูนย์

 

บูชายัญตัวเอง

ครั้งแล้วครั้งเล่า

เสือตัวที่คุณกระโดดขึ้นขี่หลังไม่เคยหยุดวิ่ง

ความเร็วเท่ากับระยะทางหารด้วยเวลา

แต่ท้ายที่สุดก็พบว่าโลกต่างหากที่เคลื่อนไป

ทั้งคุณและเสือต่างย่ำซ้ำอยู่กับที่

ทุกวันทุกคืน

ท้องฟ้าไม่เคยสดใส

และไม่มีค่ำคืนไหนที่ดาวเหนือปรากฏ

 

สิ่งบูชายัญ

ถอนหายใจอยู่บนแท่นบูชายัญ

หากพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์นำความสงบสุขมาสู่บ้านเมืองได้จริง ๆ

แล้วไยไม่นำความสงบสุขมาสู่ชีวิตของตนเองบ้าง.

 

........................................

โรสนี นูรฟารีดา

 

 

 

Link ที่เกี่ยวข้อง  

 

                “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”

  

                วรรณกรรมออนไลน์