บทกวี : สิ่งบูชายัญ : โรสนี นูรฟารีดา
บทกวี : สิ่งบูชายัญ : โรสนี นูรฟารีดา
ความรับผิดชอบค้ำคอ
คุณจึงยังโงนเงนชูคออยู่ตรงนั้น
เผาตัวเองลุกไหม้ในเปลวไฟ
หวังว่าความสุข ความสงบ จะบังเกิด
แต่จนแล้วจนรอด
พบเพียงเถ้าถ่านของตัวเอง
กับวันเวลาที่ล่วงผ่านโดยไม่อาจแก้ไขอะไรใหม่
อนาคตสดใสที่วาดหวัง
พังครืนซ้ำ ๆ เป็นครั้งที่ล้าน
สละแขน สละขา พายเรือให้คนอื่นนั่ง
กว่าจะรู้ตัวว่าปลายทางไม่ได้รื่นรมย์อย่างที่ฝัน
ก็ไม่เหลือเรี่ยวแรงให้เปลี่ยนทิศ
มุ่งหน้าไปหาฝั่งของตัวเอง
ค้างเติ่ง
อยู่บนเส้นจำนวนติดลบ
วิ่งคว้าความสุขไปทุก ๆ ที่
กราฟชีวิตเป็นรูปพาราโบลาคว่ำ
จุดสูงสุดต่ำกว่าศูนย์
บูชายัญตัวเอง
ครั้งแล้วครั้งเล่า
เสือตัวที่คุณกระโดดขึ้นขี่หลังไม่เคยหยุดวิ่ง
ความเร็วเท่ากับระยะทางหารด้วยเวลา
แต่ท้ายที่สุดก็พบว่าโลกต่างหากที่เคลื่อนไป
ทั้งคุณและเสือต่างย่ำซ้ำอยู่กับที่
ทุกวันทุกคืน
ท้องฟ้าไม่เคยสดใส
และไม่มีค่ำคืนไหนที่ดาวเหนือปรากฏ
สิ่งบูชายัญ
ถอนหายใจอยู่บนแท่นบูชายัญ
หากพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์นำความสงบสุขมาสู่บ้านเมืองได้จริง ๆ
แล้วไยไม่นำความสงบสุขมาสู่ชีวิตของตนเองบ้าง.
........................................
โรสนี นูรฟารีดา
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
