บทกวี : ความคิด : ชายเย็บรองเท้า

บทกวี : ความคิด : ชายเย็บรองเท้า

 

ฟาดฟันนามธรรม

เฉือนออกเป็นชิ้น ๆ

เหวอะหวะด้วยอัตตา

เป็นแผลที่ยังไม่ตกสะเก็ด

 

ฟาดลึกลงไปเรื่อย ๆ

ด้วยแรงสับที่ไม่ใช่แรงเหวี่ยง

เมื่อสติสัมปชัญญะทำงาน

แรงสับก็เริ่มที่จะหยุดลง...

 

คมมีดเริ่มสึก

จากการฟาดฟันไม่เลือกหน้า

ต่อกรหินลามมาถึงเหล็ก

ครั่นคร้ามแบบไม่กลัวเกรง

 

ฝนมีดให้คมพร้อมใช้งาน

หยิบจับด้วยการพิจารณา

หากเป็นการใช้แรงโดยไม่หวั่น

สักวันเราคงเป็นเหมือนดาบ...

 

.............................................

ชายเย็บรองเท้า

 

 

 

 

Link ที่เกี่ยวข้อง

  

                “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี” 

 

                วรรณกรรมออนไลน์