บทกวี : ก่อนนิทรา : กันย์นรา พิชาพร
บทกวี : ก่อนนิทรา : กันย์นรา พิชาพร
เวิ้งว้างว่างเปล่าคราวใกล้ค่ำ
ราตรีคลี่ม่านดำทุกย่ำย่าง
สรรพเสียงเพียงถ้อยค่อยเบาบาง
สงัดคว้างกลางค่ำเพียงลำพัง
จินตนาการผ่านดาวเดือนพราวฟ้า
เป็นเพื่อนข้า นวลลออทอแสงปลั่ง
แสงดาวสกาวเดือนส่องเรือนรัง
ทอแสงหวังพรจากฟ้ามาโอบดิน
ชีวิตแม้เรื่อยเฉื่อยเหนื่อยหน่ายนัก
เถิดผ่อนพักคลายอารมณ์จมแหว่งวิ่น
ลืมปวดร้าวหนาวสั่นวันชาชิน
หลังดื่มรินน้ำตาจนสาใจ
งามแสงเดือนดั่งโคมประโลมหล้า
คืนเหงาพาฟุ้งซ่านสะท้านไหว
แม้มืดหม่นจนโลกนี้มิเหลือใคร
หวังยังมีวันใหม่ให้รอคอย
บททดสอบเวียนวนอดทนไว้
เจ็บหนักสักปานใดไม่ท้อถอย
วิบวับนับพันดาวดั่งวาวพลอย
เสมือนดาวดวงน้อยคอยปลอบปัน
ยิ่งมืดยิ่งเห็นดาวเต็มราวฟ้า
ดวงจันทรางดงามดั่งความฝัน
ยิ่งเงียบยิ่งสงบพบสุขพลัน
รู้เท่าทันชีวิตก่อนนิทรา.
....................................
กันย์นรา พิชาพร
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
