บทกวี : สงครามไม่เหลือเวลามากพอให้ทำพิธีศพ : มุสิก
บทกวี : สงครามไม่เหลือเวลามากพอให้ทำพิธีศพ : มุสิก
เสียงปืนดังสลับหยุด
เจ้าหน้าที่อีกชุด รุดประจำที่
อีกฝั่งระวังท่าที
ไม่รอรีเร่งหนีไป
ตายอีกแล้ว ตายอีกแล้ว
บนยอดเขามีคนตายอีกแล้ว
ชุมชนนี้เด็กหนุ่มมักสูญหาย
เฉกเช่นชุมชนนั้น
หาต่างกันกับชุมชนโน้น
เพราะที่นี่ไม่มี “ที่” ให้พวกเขา
ตายอีกแล้ว ตายอีกแล้ว
ในหมู่บ้านปะทะกันตายอีกแล้ว
กระหึ่มเสียงชายหนุ่ม
ชวนร้อนรุ่มฮึกเหิมน่าเกรงขาม
แผดเสียงร้องดัง เอ่ยพระนาม
ระหว่างทางแบกศพไปกุโบร์
บ้านฉันอยู่กลางสนามรบ
พี่ฉันต้องตกเป็นผู้ต้องหา
พ่อฉันก็พลันหายสาบสูญ
ส่วนแม่ฉันทำได้แค่กล่าวบทขอพร
เอามันออกไปเถิด
สนามรบที่พวกท่านเชิดชู
ห่ากระสุน และสะเก็ดระเบิด
จะเก็บไว้เพื่อยศถาฯ บนบ่าใครกัน
สงครามไม่มีเวลามากพอให้ทำพิธีศพ
เหตุการณ์ความไม่สงบไม่เคยจะหดหาย
สันติภาพที่มีอยู่แค่รั้วมหา’ลัยฯ
ความตายยังคงรุกพลัน
เอาออกไปเสียทีเถิด
กฎหมายพิเศษที่รุกราน
พ.ร.บ. พ.ร.ก. และกฎอัยการ(ศึก)
อีกทหาร ตำรวจ ที่เกินพอดี
เพราะที่นี่ฉันหิว ฉันกิน
เพราะที่นี่ฉันจน ฉันต้องทำงาน
เพราะที่นี่ครอบครัวฉันต่างทำงาน
เลยไม่เหลือเวลามากพอให้ทำพิธีศพ.
.....................................................
มุสิก
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
