บทกวี : เช้าชื่นมื่นเป็นเช่นนั้น : อภิชญา ไตรทิพยานนท์
บทกวี : เช้าชื่นมื่นเป็นเช่นนั้น : อภิชญา ไตรทิพยานนท์
เป็นไปเช่นนั้น...
ฝนทะเลตกลงมาอย่างเงียบงัน
ท่ามกลางผืนทราย สายลม และแดดจ้า
จิตรกรอ้าปากหาวหวอด
จับพู่กันละเลงลงบนผืนผ้าใบ
ขณะใคร่ครวญคลื่นขมขื่นซัดระรื่น
ใช่แล้วสหายรัก...
ยามเช้าของเราต่างชื่นมื่น
อุดมไปด้วยผู้คนดาษดื่น
ทั้งคนขมขื่นและยิ้มระรื่น
ยิ้มระรื่นอย่างขมขื่น
และขมขื่นเพราะรสระรื่น
ระรื่นและจ่อมจมอย่างขมขื่น
เพราะเขาระรื่น เขาจึงขมขื่น
เพราะเธอขมขื่น เธอจึงระรื่นเช่นนั้น
มนุษย์ต้องการระรื่น แต่ผลักไสขมขื่น
หากแต่ลายเส้นคมชัดแห่งขมขื่นต้องคู่กับสีระบายระรื่น
ภาพบนผืนผ้าใบนั้นจึงสมบูรณ์
เป็นไปเช่นนั้น...
หากลบล้างขมขื่น ต้องสูญเสียระรื่น
ทว่าหากไม่หลงระรื่น จะไม่ขื่นขม
ใช่แล้วสหายรัก...
ไม่หลงระรื่นเหมือนทรายถูกซัด
ก็ไม่ขมขื่นเช่นต้นสนตั้งตระหง่านบนทรายนั้น
หยัดทะนงอยู่ท่ามกลางระรื่นและขมขื่น
ไม่ต่างกัน, ฉันปรารถนาดำรงเช่นนั้น, สหาย
ชีวิตเป็นไปเช่นนี้แล...
...........................................................
อภิชญา ไตรทิพยานนท์
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
