บทกวี : ไฟสมัย : ชุมพล กิตติคุณากร
บทกวี : ไฟสมัย : ชุมพล กิตติคุณากร
๏ เอกภพซบไหล่รุ้ง อรุณฉาย
หมอกยื่นมือพรรณราย ร่ายฟ้า
กาละกลิ่นกำจาย เจริญรุ่ง
หัตถ์อุ่นอุษาคว้า ใส่เสื้ออรุณแสง ฯ
๏ แจรงสีสันส่งสร้อย สรรค์ศิลป์
ลมขลุ่ยหวิวหวิวถวิล ไผ่หญ้า
เกสรป่าดีดพิณ ถวายไผ่
ชมพู่สนทนาหน้า สิ่วหน้าขวานสมัย ฯ
๏ สายฝนไยร่ำไห้ ภาษา กวีฤๅ
เมฆนั่นมีปัญหา เปล่าไซร้
วารไหลไล่ปรารถนา ไหนเล่า
ฤๅนั่งฟังดอกไม้ ผักบุ้งโหรงเหรง ฯ
๏ ละเลงอรุณร่อนล้อ ลมสวรรค์
พักผ่อนนอนนวลจันทร์ จิบรุ้ง
นิราศชั่วนิรันดร์ ลาโลก
ใจใส่ไฟศิลป์ฟุ้ง เฟื่องช้างเผือกพหล ฯ
๏ ขนคำนำคิดเนื้อ โคลงสุคนธ์
ลาก่อนโกลาหล ห่าสะดุ้ง
ฉันทลักษณ์ชีพรุ้งฝน ฝืนคติ
ต่อเครื่องหายใจรุ้ง รีดน้ำอุดมการณ์ ฯ
๏ อวสานศิลปะร้อย ฤๅมี
ฟางหนึ่งช่วยชีวี มดได้
วารใดหากพยัคฆี ลายม่วง
วารนั่นอวสานไซร้ หมดสิ้นกวีกูล ฯ
๏ สมบูรณ์ไหมแท้เท่า ที่มี
สารพัดเพียงพอดี อยู่ได้
ไหมแท้แห่งฉิมพลี ลวงโลก
บ่เทียบไหมกวีไซร้ ซึ่งสร้างสรรค์ศิลป์ ฯ
๏ ศีขรินแบกอึ้งซึ่ง ไพรสาณฑ์
สูงสุดคืนอหังการ อ่อนน้อม
พฤกษาโปรดอภัยทาน ไฟป่า
กวีโปรดอภัยค้อม ศิระให้ไฟสมัย ๛
.........................................................
ชุมพล กิตติคุณากร
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
