บทกวี : |สบตากับอดีต| : นลธวัช อ้นขาว
บทกวี : |สบตากับอดีต| : นลธวัช อ้นขาว
โยนเหรียญลอยเคว้งคว้างไปกลางอากาศ
ก่อนสบตากับความอ้างว้าง
สวมกอดกระซิบแผ่วเบา
กลางความมืด
รัตติกาลโอบรัดสงัดเงียบ
กอบกู้ซากวันวานกระจัดกระจาย
ชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ตกหล่นชำรุด
พยายามประติดประต่อซ่อมแซม
บางช่วง
ลบเลือนผุพังแหว่งวิ่น
บางช่วงแจ่มชัดตามหลอกหลอนปัจจุบัน
บ้างแหลมคมทิ่มแทงยามสัมผัส
พรุ่งนี้เจอกัน
หากโชคดี
อาจฝันดี
และถ้าโชคเข้าข้างกว่านี้
อาจหลับไปโดยไม่ต้องพบเจอทั้งฝันดีและฝันร้าย
กอบกู้ซากวันวานกระจัดกระจาย
วิ่งไขว่คว้ามาเชยชม
หวานชื่น ขื่นขม รสเฝื่อน
อับอาย เน่าเหม็น ฯลฯ
เหนื่อยหอบนั่งนิ่ง ตรงอดีตบางช่วงตอน
เสาะหาเครื่องมือ
ไม่มีชนิดไหนลบมันออกไปได้
นั่งทับฝังกลบลบรอยไม่มีเหตุผลใดให้อาลัย
หลับตาเถอะ เหรียญหมุนติ้วก่อนตกกระทบพื้น
พรุ่งนี้ฉันยังไม่รู้จะประสบสิ่งใด
ขอแค่ผ่านข้ามคืนนี้.
................................
นลธวัช อ้นขาว
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
