บทกวี : เพลงเปียโนและสายฝน : ชาย แสงอากาศ
บทกวี : เพลงเปียโนและสายฝน : ชาย แสงอากาศ
หยดน้ำฝนหล่นมาจากฟ้าไหน
จับหัวใจคนเล่นเปียโนนุ่ม
เพลงละมุนอุ่นมือมีมือกุม
บางตัวโน้ตโอบคลุมความอ่อนล้า
เห็นสายฝนจุมพิตกระจกใส
เพียงเยื่อใยผ่านพ้นยามค้นหา
เสียงชุ่มชื่นคืนฝนพรมพนา
จึงรู้ใจปรารถนาในความรัก
เสียงเปียโนคลอฝนซึ่งหล่นราย
เสียงละม้ายใครคนหนึ่งเคยรู้จัก
เมื่อวันหนึ่งดึงเราเข้าทายทัก
แล้วฟูมฟักไมตรีมีต่อกัน
มาทีถ้อยร้อยรสเป็นบทเพลง
ร่วมบรรเลงคืนวันอันไหวสั่น
เสียงฝนโรยโปรยฟ้านั้นจาบัลย์
เสียงเปียโนสุขสันต์เสนาะงาม
แสนสั้น พบกันเพียง แสนสั้น
แต่แต่งเติมความฝันอันหมายข้าม
เสียงเปียโนคลอฝนในโมงยาม
จึงรำลึกไหวหวามอยู่เพียงนี้
เปียโนฝนดลเพลงแสนอบอุ่น
ช่างการุณห้วงไฟใกล้ริบหรี่
อยู่กับเมืองไร้ใจมาไยดี
คนอ่อนล้าจึงมีอยู่มากมาย
ขอบทเพลงความรักมาเริ่มต้น
เปียโนฝนเริ่มไว้ไม่เสียหาย
แล้วหัวใจของเราจะผ่อนคลาย
บทเพลงคือความหมายของชีวิต.
.............................................
ชาย แสงอากาศ
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
