บทกวี : ประนีประนอมความรู้สึก : ฝุ่นฟ้า ธุลีดิน
บทกวี : ประนีประนอมความรู้สึก : ฝุ่นฟ้า ธุลีดิน
หากสิ่งไหนอยู่เหนือการควบคุม
ควรทำใจ - อย่าไปกลุ้มจนคลุ้มคลั่ง
เรียกสติกลับคืนมาก่อนจะพัง
อย่าเอากรงความผิดหวังขังตัวเอง
รีบออกจากอาการสั่นสะทก
แล้วยืดอก “เฮ้ยกูแน่” แม้เครียดเคร่ง
จงสลัดความหม่นเศร้า เหงา วังเวง
ความอ่อนแอน่ะตัวเร่งทำลายเรา
ตั้งสติแล้วตริตรองมองให้ขาด
แม้อาจถูกตราหน้าว่าโง่เขลา-
ต่อความนิ่งทุกสิ่งอย่างที่รุมเร้า
ยอมโง่ในสายตาเขา – เราจงยอม
ทำตัวให้เป็นปกติอย่างที่สุด
จะหยุด จะไปต่อ หรือตั้งป้อม
คิดรอบคอบแล้วตอบใจพร้อม-ไม่พร้อม
หรือจะประนีประนอม, ยอมเจ็บช้ำ
เพื่อประคับประคองความรู้สึก
เพราะลึกลึกรักยังเรียกยังเพรียกพร่ำ
ยังผูกพันและหวานชื่นหมื่นทรงจำ
จึงต้องนิ่ง, ไม่ตอกย้ำทำร้ายตัว
เมื่อสิ่งนั้นมันอยู่เหนือการควบคุม
ต้องสลัดความกลัดกลุ้มออกจากหัว
แล้วค่อยค่อยปล่อยวางความขุ่นมัว
แม้นอาจเกิดอาการรั่วของหัวใจ
ต้องยอมรับความจริงสิ่งไกลตัว
ถึงแม้ว่าน้ำตารั่วรดหัวใจ.
....................................................
ฝุ่นฟ้า ธุลีดิน
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
