บทกวี : สิ้นปี : ปภาตพงศ์ วันภักดี
บทกวี : สิ้นปี : ปภาตพงศ์ วันภักดี
ยินเสียงกระซิบสายลมธันวาคม
ใบไม้สั่นไหวเรียงไล่รับจังหวะหนักเบา
บางครั้งก่อวงกตซัดกระหน่ำราวระลอกคลื่นซู่ซ่า
กำลังพัดพาทุกเเห่งหนเย็นเยียบ
ผมนึกย้อนทรงจำเหมือนภาพย้อนเเสงมืด ๆ อยู่บ่อยครั้ง
ใกล้เวลาเเล้ว โลกกำลังเคลื่อนครบรอบดวงอาทิตย์เต็มที
เเล้วการโคจรอีกครั้งจักเริ่มต้น
เรื่องราวถูกสะสมตื่นจากสะลึมสะลือเวียนในหัว
ปีทั้งปีผมสะเปะสะปะไม่เคยคิดวางเเผน
ปล่อยชีวิตยืดหดตามจุดพบเหตุการณ์
เเรงไหนดึงดูดหลงใหลคลั่งไคล้
ห้อยสอยคอยติดตามสิ่งนั้นไปจนสุดทาง
หลากประสบการณ์ซากซ้ำพร่ำสอน
ชีวิตเดินเหินมิอาจหยุดควบคุมสิ่งใด
ทุกเช้า – ค่ำผู้คนเรียงเเถวละร่างวางชีวิต
มีข่าวดาวตกหมดอายุขัยมากมายตลอดปี
เหมือนการทิ้งดิ่งเวลาสูญเปล่าของเราซึ่งมิอาจนับได้
เรากำลังทำอะไรกันอยู่ ?
เฮ้อ...
ผมควรหยุดคิด ถอนหายใจ
เสียงบ้านเมืองรบเร้าเริ่มต้นการฉลองครั้งใหญ่
พอสิ้นปีสายลมคอยพัดพาอายุขัยหายไปเงียบเชียบ
ผู้คนตะโกนกู่นับถอยหลัง
อายุกำลังสั้นลงไม่รู้ตัว
สิบ เก้า เเปด เจ็ด หก
ห้า สี่ สาม สอง หนึ่ง...
...............................
ปภาตพงศ์ วันภักดี
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
