บทกวี : ชั่วขณะของชีวิต : สุไฮมี.

บทกวี : ชั่วขณะของชีวิต : สุไฮมี.

ชีวิตแสนสั้น,

เหมือนดวงอาทิตย์ขึ้นและตก

ในวันวัยแห่งความไร้เดียงสา

เราออกวิ่งเมื่อแสงแรกแห่งวันมาถึง

อย่างกระตือรือร้น – สดใส

อาจมีบางเวลาเหลือบมองทิวทัศน์ข้างทาง

บางสถานที่อาจหยุดพักเพื่อดื่มด่ำ

จากนั้นก็วิ่งต่อไป,

พร้อมแรงขับภายใน มากล้นพละกำลัง

ผ่านเพลิงแดดร้อนระอุของเที่ยงวัน

เหงื่อชุ่มโชก – กระหายหิว

เลือกแว่นกันแดดที่เหมาะกับตัวเอง

มองโลกผ่านเลนส์หลากสีที่เลือกสวม

แล้วก็วิ่ง,

ปลดเปลื้องบางสัมภาระที่ไม่จำเป็น

สู่แสงสนธยาแรงแดดจาง

เราเชื่องช้า – เหนื่อยอ่อน

เงียบเชียบและโดดเดี่ยวในเสี้ยวแสงรางเลือน

ก่อนจะลงเรือข้ามแม่น้ำ,

เพื่อไปสู่ผู้คนอีกฟากฝั่ง

ที่เฝ้ารออยู่ภายใต้แสงจันทร์ของเที่ยงคืน.

..................................................

สุไฮมี.

Link ที่เกี่ยวข้อง  

          “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”  

           วรรณกรรมออนไลน์