บทกวี : เจ้าดวงดอกไม้ : พัฒนะ ปฐมพงศ์
บทกวี : เจ้าดวงดอกไม้ : พัฒนะ ปฐมพงศ์
โอ้... เจ้าดอกซ่อนกลิ่น
กลิ่นที่ซ่อนลมก็รินกลิ่นมาให้
เจ้าจะซ่อนกลิ่นนั้นเพื่ออันใด
สงวนกลิ่นซ่อนไว้เพื่อใครกัน
โอ้... เจ้าดอกแก้วเอย
กรุ่นรำเพยหอบหอมห้อมสวรรค์
ประดุจดาวประดับบนไม้ต้นนั้น
ผลิช่อดอกช่อชั้นพรรณราย
โอ้... เจ้าดอกโมกขาว
กลิ่นหอมน้าวใจอยู่มิรู้หน่าย
โน้มละมุนกรุ่นอยู่มิรู้คลาย
กำจาย กลิ่นหอมมาล้อมใจ
โอ้... เจ้าเพชรน้ำบุศย์
เหลืองพิสุทธิ์อร่ามงามสดใส
เมื่อบานดอกงามกรุ่นละมุนละไม
หอมดอกไม้ทั้งมวลในสวนนี้
โอ้... เจ้าดอกลั่นทม
เชื่อว่าทุกข์จะถมไปทุกที่
เพียงนามสง่า... ลีลาวดี
ความเชื่อที่มี เริ่มมลาย
โอ้... เจ้าดอกโศก, เศร้า
โลกของเราล่องหนเหมือนหล่นหาย
เมื่อดอกรักลี้ลับแล้วกลับกลาย
ไร้หมุดหมายปลายทางระหว่างจร
โอ้... เจ้าดอกราตรี
ฝากคำว่า “ฝันดี” ไว้ใต้หมอน
คืนนี้ยามเอนตัวหลับตานอน
ฟังลมอ่อนอ่อนแว่วมาแผ่วเบา
โอ้... เจ้าดอกราตรี
หนุนหมอนนอนฝันดีแนบหมอนเจ้า
เพื่อพรุ่งเราพบลานดอกบานเช้า
จะเดินฝ่าดงเศร้าไปด้วยกัน
............................
โอ้... เจ้าดวงดอกไม้
“ซ่อนกลิ่น” “แก้ว” “โมก” ละไมอุ่นไอฝัน
“เพชรน้ำบุศย์” “ลั่นทม” ตรม “โศก” นั้น
ผ่าน “ราตรี” รอตะวัน ผลิ “บานเช้า”
...............................................
พัฒนะ ปฐมพงศ์
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
