เรื่องสั้น : เพื่อเธอผู้เป็นที่รัก : กนกนารี
เรื่องสั้น : เพื่อเธอผู้เป็นที่รัก : กนกนารี
พอสำนึกว่าตอนขอแต่งงาน คมสัญญาว่าจะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอมีแต่ความสุข เขาจึงเลิกขับรถไปทำงาน
ทีแรกคมใช้บริการแท็กซี่แต่พบว่าเสียเงินมากกว่า จึงลองนั่งมอเตอร์ไซค์วินไปขึ้นรถไฟฟ้าแล้วต่อรถเมล์อีกสามป้าย วิธีนี้ได้ผลน่าพอใจทั้งเวลาและค่าใช้จ่าย
ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ คมมั่นใจว่าสามารถรักษาสัญญาไว้ได้ เพราะนอกจากได้ลดค่าใช้จ่าย บนรถไฟฟ้าและรถเมล์ที่สุดแสนแน่นขนัดยังมีบรรดาหญิงสาวในชุดทำงาน ให้ได้เบียดเสียดสูดกลิ่นหอมกรุ่นอันหลากหลายอีกด้วย และยังพบด้วยว่าน้ำหอมกลิ่นเดียวกันระหว่างยามเช้ากับยามเย็นให้ความรู้สึกที่แตกต่าง
เช้านี้ ที่ยืนหันข้างแนบชิดหน้าอกซีกซ้ายของคมคือหญิงสาวร่างสูงผมซอยสั้น ผู้ไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกสูดกลิ่นจากซอกคอและหลังติ่งหูที่ถูกเสียบด้วยต่างหูรูปดาวห้าแฉก
แรงดันจากผู้โดยสารที่ขึ้นมาใหม่เป็นใจให้เขากับเธอแทบหลอมร่าง เลือดสูบฉีดแรงเพราะการเขยื้อนขยับไม่หยุด ตามจังหวะเคลื่อนตัวของรถเมล์ที่เดี๋ยววิ่งเดี๋ยวเบรก
การบดเบียดทำให้เสื้อคมยับ เรื่องนี้ภรรยาผู้ไม่อยากเห็นเขาใส่เสื้อผ้ายับย่น บอกให้เขาขับรถไปทำงานเหมือนเดิม คมกอดเธอแน่นพร้อมบอกว่าเขาอยากทำทุกอย่างเพื่อให้เธอมีแต่ความสุขตามที่ได้สัญญาไว้
เพราะเธอแสนดีอย่างนี้ คมจึงถือว่าตัวเองโชคดีเรื่องชีวิตคู่ ไม่เพียงแต่โชคดีที่ได้ภรรยาที่รักและเข้าใจอย่างสม่ำเสมอ แต่ความใคร่ก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เธอให้ความสำคัญ
จนกระทั่ง…
คมรู้สึกว่าทั้งปริมาณและคุณภาพของความใคร่ลดลง
มันเริ่มตอนที่วิกฤตเศรษฐกิจจากอีกซีกโลกส่งผลกระทบมาถึงโลกซีกนี้ และกระเทือนถึงผลประกอบการของบริษัท พนักงานขายขอให้คมหาวิธีขยายฐานลูกค้าให้กว้างขึ้น นั่นหมายถึงค่าคอมมิชชั่น
ในฐานะผู้จัดการฝ่ายขายคมควรทำอย่างนั้น เพราะถ้ายอดขายดีการเงินของเขาก็จะดีไปด้วย แต่ที่ไม่ได้เป็นอย่างนั้น เพราะผู้จัดการใหญ่ออกคำสั่งลับให้หาวิธีลดจำนวนพนักงานขาย ซึ่งเขาจำเป็นต้องปฏิบัติตาม
แม้ความเครียดไม่ส่งผลร้ายถึงความรัก แต่ก็ถึงความใคร่โดยไม่รู้ตัว และสาเหตุสำคัญที่ทำให้คมไม่รู้ตัว เพราะภรรยาผู้แสนดีไม่เคยแสดงออกว่าเขาบกพร่องนั่นเอง
แต่ทันทีที่รู้ตัว คมบอกตัวเองว่าต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิมให้ได้ และหลังจากเปลี่ยนวิธีเดินทางไปทำงานนี่เอง คุณภาพความใคร่จึงดีมากเหมือนเดิม
ก่อนนี้คมเคยคิด...
อีกสาเหตุที่มันลดลง เป็นเพราะเธอไม่ได้ทำให้เขาโหยหาเหมือนเดิม และสายผมยาวที่สยายยามเธอสะบัดก็ไม่ชวนชมอีกแล้ว การไม่มีอะไรใหม่เป็นความผิดของเธอ เพราะเขาคิดว่าตัวเธอผู้เป็นภรรยาจะต้องเป็นฝ่ายสรรหาสิ่งเร้าใจใหม่ ๆ มาให้
แต่ก็แค่เคย...
คมเลิกคิดอย่างนั้นแล้ว และที่บทรักกลับมาดีมากเหมือนเดิม ล้วนเป็นเขาทั้งสิ้นที่เป็นฝ่ายสรรหาสิ่งเร้าใจใหม่ ๆ ด้วยการพาหญิงสาวบนรถเมล์ไม่เช้าก็เย็น หรือไม่ก็ทั้งเช้าทั้งเย็นมาแทนที่เธอ
เธอไม่รู้
แต่ดูก็รู้ว่าเธอพอใจ
คมดีใจเป็นที่สุดเพราะมันคือสัญญา
...
คนเริ่มทยอยลง คมเสียดายเมื่อหญิงสาวร่างสูงผมซอยสั้นขยับตัวออกจากการบดเบียด แต่พอก้มต่ำก็พบช่องว่างที่มองผ่านลงไปถึงพื้นรถได้
โอ กระโปรงสั้นเหนือเข่าสีฟ้าอ่อน
ต่ำลงไปคือถุงน่องเฉดสีเดียวกับผิวพรรณ
นั่น รองเท้าส้นสูงที่แยกห่างเพื่อการยืนอย่างมั่นคง
และเมื่อรถจอดป้ายเธอก็ลง
คมเข้าห้องทำงานนั่งลงผ่อนคลาย ขณะเช็ดหน้าก็ได้กลิ่นน้ำหอม นึกเอะใจเพราะไม่ได้ฉีดน้ำหอมบนผ้าเช็ดหน้า และนี่ไม่ใช่กลิ่นที่ภรรยาใช้ แต่พอหลับตาพลางสูดหายใจลึก เขาจึงรู้ว่ามันคือกลิ่นน้ำหอมของหญิงสาวร่างสูงผมซอยสั้นที่ติดจมูกมา
ต้องสลัดเรื่องนี้ไปก่อน แฟ้มเอกสารสำคัญวางรอบนโต๊ะคมต้องรีบเซ็นให้เสร็จ เพราะวันนี้ลางานช่วงบ่ายเพื่อหยุดยาวเสาร์อาทิตย์
วันครบรอบแต่งงานควรพิเศษกว่าวันธรรมดา ณ ริมทะเลรีสอร์ทเพิ่งเปิดใหม่รออยู่ แต่คมคิดว่าน่าจะมีอะไรที่ใหม่กว่าแค่สถานที่ เมื่อคืนเขาพยายามคิดว่าควรเป็นอะไร แต่ก็หลับไปโดยไม่ได้คำตอบ
พอเปิดแฟ้ม...
‘โอ เอกสารสีฟ้าอ่อน โทนสีช่างใกล้เคียงกับกระโปรงสั้นเหนือเข่าตัวนั้น’
‘กลิ่นกระดาษ โอ หรือกลิ่นน้ำหอมที่ติดปลายจมูกกันแน่’
ได้คำตอบ…
คมหลับตานึกถึงภรรยา
‘โอ ที่รัก กระโปรงสั้นเหนือเข่า ถุงน่อง รองเท้าส้นสูง กลิ่นน้ำหอม หรือต่างหูรูปดาวห้าแฉก นั่นไม่ใช่ความแปลกใหม่หรอกนะ’
ก่อนเดินทางคมจะพาเธอไปตัดผม
........................................................................
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
