บทกวี : “เพราะคนเราไม่เคยเท่ากันขนาดนั้น” : แตออ
บทกวี : “เพราะคนเราไม่เคยเท่ากันขนาดนั้น” : แตออ
แกอาจเป็นเพียงภาพวาดสีน้ำมันขี้เท่อ
ที่ถูกวางพิงทิ้งไว้หน้าห้องน้ำในร้านขายรูปบางร้านริมทะเลแค่นั้น !
มากมายเส้นสีทีแปรงและความหมายเร้นซ่อน
ในงานมีไม่มีดีหรือไม่อย่างไร ? ช่างแม่งเหอะ !
งานขี้เท่อที่ถูกลืมก็คืองานขี้เท่อที่ถูกลืม
.
แต่แกยังคงอยู่เสมอเพื่อบางความหมาย เพื่อบางคน
คุณก็ด้วย ! เพื่อบางความหมาย เพื่อบางคนคุณจะคงอยู่ ?
.
บาดแผลระหว่างทางอาจทำแกบาดเจ็บและป่วยไข้บ้าง
แต่ไม่เคยทำแกแตกสลาย
แกทั้งนั้น, สร้างขึ้นและทำลาย และก็แตกสลาย !
.
.
เฉดสีของน้ำตาของเราต่างกัน
หยดเลือดและหยาดเหงื่อก็ด้วย
ร้าวรอนและยินดีไม่ต่างกัน
แต่อย่าบอกว่าเราไม่ต่างกัน !
.
ในขณะที่แกสุขหรือปรารถนาที่จะสุข
แกอาจมองฟ้าครามและลอยใจไปหาอีกชีวิต - ชีวิตใหม่
“เพื่อกัน” แกอาจคิดในใจ
เพื่อนใหม่ งานใหม่ คนรักใหม่ รองเท้าใหม่ ชีวิตใหม่ อะไรร้อยพันใหม่ ๆ
แต่ไม่เลย ! ไม่มีอะไรใหม่หลังฝันเพ้อนั้น
ไม่มีรองเท้าใหม่ ไม่มีความรู้ใหม่ ไม่มีเพื่อนใหม่ ไม่มีคนรักใหม่ ไม่มีบ้านใหม่ ไม่มีรถ ไม่มีเสรีภาพ ไม่มีชีวิตใหม่
.
อาจจะ, แกอาจเข้าใจบางอย่างในคำโกหกบางคำ
รู้ใช่ไหมว่าบางสิ่งแสนงามเสมอไม่ว่าจะดูแล้วอัปลักษณ์เพียงใด
และบางเวลา บางเรื่องราว เป็นความลับเสมอ !
.
.
แกรู้ว่าสิ่งที่แกรู้และเข้าใจนั้นอาจจริงและไม่จริง อาจผิดหรือไม่ผิด
แต่นั่นจะจริงและถูกเสมอสำหรับแก !
หมายความว่านั่นคือสิ่งที่แกปรารถนา – หากแกจะปรารถนา !
.
.
แต่แกไม่เดินถนนนี่สิ ! แกจะเห็นอะไร ?
แกเห็นไฟ แกรู้ว่าร้อน แต่แกไม่ได้ร้อน
แกเห็นการกดขี่และความไม่เท่าเทียม
แกเจ็บปวดและร้าวรอน, แต่แกไม่ได้เจ็บปวดและร้าวรอนขนาดนั้น
.
.
เรื่องราวของกันและแก
ได้โปรดอย่าบอกว่าเป็นเรื่องราวของเรา. . .
เพราะอะไรน่ะหรือ !
. . .
.
................................................
แตออ
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
