บทกวี : ผ้าห่มผืนสุดท้าย : ปรัชวิชญ์ บุญยะวันตัง

บทกวี : ผ้าห่มผืนสุดท้าย : ปรัชวิชญ์ บุญยะวันตัง

ขีดเส้นแบ่งหนึ่งเส้น

ห่มทารกแรกเกิดด้วยธงชาติ

เปิดเพลงมาร์ชทุกเช้าเย็น

พร่ำบอกให้รักแผ่นดินเกิดมากกว่าผู้ให้กำเนิด

และวันหนึ่งเมื่อการรุกรานมาถึง

เส้นแบ่งและเขตแดนอยู่ตรงไหนในสงคราม

มีธงชาติไม่พอที่จะห่อศพนิรนามด้วยซ้ำ

คำถามที่ไม่เคยเล็ดรอดจากริมฝีปากมารดา

เราจะรบกันไปทำไม

เส้นแบ่งและเขตแดนนั้นของใคร

ในสมรภูมิแรกของลูกชาย

เด็กน้อยคนนั้นยังคงวิ่งเล่นในสวนหลังบ้าน

ให้ธงผืนนั้นเป็นผืนสุดท้ายจะได้ไหม ?

ผ้าห่มสีธงชาติที่ห่อศพลูกชายฉัน.

..................................................

ปรัชวิชญ์ บุญยะวันตัง

Link ที่เกี่ยวข้อง      

          “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”  

           วรรณกรรมออนไลน์