บทกวี : เก็บกู้ในทุกเย็น : วิศิษฐ์ ปรียานนท์

บทกวี : เก็บกู้ในทุกเย็น : วิศิษฐ์ ปรียานนท์

 

ตอนแสงสุดท้ายลับภูเขา

ผืนน้ำเป็นริ้วทองกระเพื่อมแผ่ระลอกไหว

นั่นคงเป็นปลาตัวโต

 

ก่อนส่งลูกไปโรงเรียน

วางตาข่ายใหม่ทุกเช้า

อยู่ด้วยความหวังว่าแม่น้ำมีแต่ปลาตัวโต

 

ตอนแสงสุดท้ายลับภูเขา

ผืนน้ำเป็นริ้วทองกระเพื่อมแผ่ระลอกไหว

วางตาข่ายความหวังทั่วแม่น้ำ

ปลาตัวใหญ่เกินไป

ความหวังฉีกขาด.

 

.......................................

วิศิษฐ์ ปรียานนท์

 

 

Link ที่เกี่ยวข้อง      

 

 

           “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”  

  

           วรรณกรรมออนไลน์