บทกวี : เส้นขอบฟ้า : ดอกชบา

บทกวี : เส้นขอบฟ้า : ดอกชบา

โค้งรุ้งหลากสี

ปรากฏขึ้นในดวงตาที่ยังมองเห็น

หากมือนั้นหรอกที่มิอาจเอื้อมออกไป

ระยะห่างที่เรามีต่างบอกเล่าเรื่องราวยุคสมัย

โรคร้ายซ่อนอยู่ในตัวคุณ เขา และเธอ

โลกใบเก่าค่อย ๆ เลือนหายไป

วิถีใหม่ที่การมองหาการมีชีวิตอยู่เป็นไปแบบวันต่อวัน

แต่ละคืนพ้นผ่านไปในฝันร้ายที่ซ่อนอยู่กับสายลมของวันพรุ่งนี้

จักข้ามพ้นไปเช่นไร

สักกี่มือที่พรากความจริงห่างไกลออกไปเรื่อย ๆ

ไกลแสนไกลจรดเส้นขอบฟ้า

ลืมตาตื่นขึ้นอีกวัน

อำนาจของการมีอยู่ถูกลดทอนออกไปด้วยจำนวนของคนตาย

อำนาจที่เรามิอาจกำหนดด้วยชะตากรรมของเราเอง

โรคร้ายที่ค่อย ๆ พรากคนรักไปจากอ้อมกอด

ความตายที่แสนสามัญแต่กลับหดหู่และไร้คำร่ำลา

เส้นขอบฟ้ามิได้เพิ่มขนาดการมองเห็น

หากความมืดนั้นหรอกที่เพิ่มพื้นที่ของมันขึ้นเรื่อย ๆ

ไกลจากสิ่งที่เรารู้สึกร่วมกัน

หลากหลายถ้อยคำซึ่งเก็บเงียบไว้สำหรับวันพรุ่งนี้

จักนำไปสู่การมาถึงและพลัดพราก

โค้งรุ้งปรากฏขึ้นในมวลละอองบางเบา

แสงตกกระทบอย่างพอดีจึงเกิดหลากสีพาดตรงเส้นขอบฟ้า

ความงดงามใดที่เอื้อมถึงด้วยมือของความฝัน

ความงดงามนั้นยังอยู่ในระยะห่างที่สายตามองเห็น

หลากหลายชีวิตที่เดินสวนกันไปมาในโลกที่แปลกเปลี่ยน

โปรดส่งยิ้มให้ฉันด้วยสายตา

โปรดโบกมือทักทายเพื่อทำความรู้จัก

และได้โปรดอย่าบิดเบือนความจริงของวันพรุ่งนี้

ให้ฉันได้พูด และตะโกนออกไปในท้องทุ่งเวิ้งว้าง

ให้ฉันได้แสดงความเห็นในสิ่งที่เห็นต่างเพื่อรักษาไว้ซึ่งอำนาจการมีชีวิต

ให้ฉันได้รับโอกาสอย่างเท่าเทียมเพื่อลมหายใจของวันพรุ่งนี้

พรุ่งนี้ที่เส้นขอบฟ้ายังคงมียามเช้าอันเจิดจ้า และยามค่ำที่แสนอ่อนโยน

ความมืดคลี่คลุมเส้นขอบฟ้า

ความฝันยังคงมีจำนวนเท่าเดิม

เพียงได้สบตากับใครสักคน

เพียงเห็นรอยยิ้มในแววตาคู่นั้น

ระยะห่างของเส้นขอบฟ้าก็จักใกล้เข้ามา

เพียงเท่านี้

ฉันก็จักมองเห็นการมีชีวิตอยู่

เพื่อได้มีชีวิตต่อไปอีกวัน.

.........................................

ดอกชบา

Link ที่เกี่ยวข้อง   

           “บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”  

           วรรณกรรมออนไลน์