บทกวี : สร้างศิลป์ : รมยวีณ์
บทกวี : สร้างศิลป์ : รมยวีณ์
นิ้วน้อยน้อยกำแท่งไม้ในมือแน่น
ลากโลดแล่นตามใจไล้ผนัง
แม่เห็นเข้ากรีดร้องห้องแทบพัง
เข้าหยุดยั้งกระชากสีแล้วตีมือ
ปากน้อยน้อยห้อยเบะพลางเผละร้อง
ตาจับจ้องดินสอสีที่แม่ถือ
น้ำตาไหลพรูพร่างครางฮือฮือ
เอื้อมยุดยื้อของรักซึ่งหักไป
แม่เห็นลูกร้องไห้พลันใจอ่อน
ข่มอาวรณ์แล้วถามตามสงสัย
เจ้าขีดเขียนฝาบ้านเพื่อการใด
เห็นหรือไม่มันเปื้อนเปรอะเลอะลูกตา
เด็กตัวจิ๋วอ้อนออดเข้ากอดแม่
หนูวาดแย่มากหรือจ๊ะแม่จ๋า
โน่นภูเขานั่นสายรุ้งนี่ทุ่งนา
มีปะป๊าแม่กับหนูอยู่ครบครัน
มารดามองเจ้าตัวดีที่ยุ่งนัก
ด้วยความรักล้นใจไม่เปลี่ยนผัน
ถึงบ้านเลอะไปบ้างช่างแล้วกัน
ลูกสุขสันต์แม่ก็ปริ่มอิ่มหทัย
เตรียมสมุดวาดเขียนสีเทียนพร้อม
แก้มกลมป้อมยิ้มเริงร่าหน้าสดใส
เอ้า ! อยากวาดก็แล้วแต่แม่ตามใจ
ลงมือได้ทุกพื้นที่ไม่มีเคือง
แม่อยากให้เจ้าต่อเติมเสริมความคิด
ลูกมีสิทธิ์แต้มแต่งแดงเขียวเหลือง
ศิลปะจะพาปัญญาประเทือง
จะหนุนเนื่องจินตนาค่าเพิ่มพูน
จากตัวเล็กเด็กน้อยในวันนั้น
ก้าวตามฝันสร้างศิลป์ไม่สิ้นสูญ
จากเส้นสายไร้จุดเด่นเป็นการ์ตูน
จนจำรูญงานชิ้นงามตามครรลอง
พ่อแม่เป็นส่วนสำคัญการสรรค์สร้าง
เว้นที่ว่างให้ลูกได้ใช้สมอง
แต่ก็คอยร่วมด้วยช่วยประคอง
จนนำร่องไปสู่วันฝันเป็นจริง.
.............................................
รมยวีณ์
Link ที่เกี่ยวข้อง
“บางกอกไลฟ์นิวส์” เปิดรับ “เรื่องสั้น” และ “บทกวี”
